BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 21]      Sobr' unha torre moi alta Que por certo fama xá Tiña de tempo moi vello En cert' antiga cibdá, Levantábase, soberba, D' un famoso xeneral, Unha estauta qu' alí posta Deixáran sigros atrás Os tistigos d' os seus feitos, Por notabres, sin igoal; E n-o médeo d' unha praza, Sobre probe pedestal, Que non s'alzaba d' o piso Nin sete cuartas quizáis, Tamén modesta s' erguía D' un valente capitán [p. 22] Outra estauta, si máis probe Din' afé d' ademirar.      Según contan as hestóreas, De Mayo en certa mañán, Sin saber por que motivo Deull' â terra por trembar, E con ruxido espantoso, Cal s' o forte vendabal Tirar todo amenazase, Ambas estautas ô chan Viñeron e por capricho Sin duda que singular, Quixo a sorte que moi preto, Y-ô fin, cando a tempestá S' apracou e como enantes Volveu a calm' á reinar, Qu, estaba, vius' a d' a torre En cen anacos ou máis, Mentras que tiñ' a d' a praza De menos soilo unha man.                   —      Os qu' están enriba, deben Esta hestòrea meditar [p. 23] E ter despois moi en conta A secuéncea y-é que máis Ten por forza que mancarse Quende máis alto se cae.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega