MULLER
Tan só muller en pozo de dozura.
Remansado sanguear, o fuxitivo
do tempo, xa os sentidos me dobrega.
Muller pola ansiedade. Desde a cima,
vestida de luceiros. De arociris.
Iconos doces en oscuros túneles.
Luas lascivas. Sede encarcerada.
Cinzas serenas, surtidor de fábulas,
pebeteiros en claves plenilunios.
Cimento da morriña amamantándose
un amarelo sol con luz de enigma,
o "si" e o "non" tremando na ternura.
Lume en rescoldo xa. Muller transida
daquelas maravillas en conxuro,
desfollo os "non me olvides" nas corolas. |
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas