BVG     Atrás    Índice de Páxinas

A forma estática do rosto desmente a eternidade. Espella o seu contorno a fondura da paisaxe coa água estagnada do azul imediato. O movimento das ondas abana unha lembranza do seu cabelo; a limpa fronte, o xesto comprendido na perfeición dos límites. Como fose esa árbore que acolle a tempestade así cando nos mira entre a cor do arrebol e a dozura das fontes. Ela, que amou Bembo un tempo claro, arrefece agora nos seus ollos coa paixón do verso: ese ofício sombrizo que nos entrega á morte. Demorada no perfume do xenxibre aparece contida nesta luz. A virtude decora a forma daquel nome e non regresará a sombra esparxida que nasce dos seus beizos.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega