m2loispereiropoesiaultima002.html
(Tantos anos que non me observaba
unha pel distinta á miña, ou que non fose xa
parte dos meus ollos, explorada, coñecida
ou compartida...) |
Vendo
eses dous ollos latexantes
cal
visión dunha imaxe entresoñada
no
seu peito en perfecta simetría
cun
interno tremor que me fascina
desexaría
entrar nela e refuxiarme
no
seu corpo secreto para sempre
protexido
da morte
coa
súa vida
féndeme
o corpo un húmido arrepío
e
bícame as vértebras con furia
nun
vértigo de dor e de tenrura.