BVG     Atrás    Índice de Páxinas

6 SOÑO-VENTO O vento aquel da ruindade ama securas, cavorcos, separacións, pardiñeiros, resoares de voz de choro. Inxectoume un pesadelo, negror de río de noite: "Afúndese o mundo todo, demolicións, tristes golpes, amor en sangue perdido... O canto faise balbordo." Mais xa pasou. Vén o abrente nun sol que renace morno. Desperto. Ti estás enteira en ondas de doces roupas. Non es aquel vento, es man lene e quente no meu colo. Navegas nun rir dos ollos. E vou neles, nos teus labios máis mornos que o sol, gloriosos. E o vento aquel do mal soño xa vai no seu lonxe, morto. I ANTE JOHN LENNON, MÚSICO-POETA, ASASINADO EN MANHATTAN I Escacharei a copa da queimada contra da foto vil dese asasino Chapman. E escoitarei os cantos teus, John Lennon, que os sete tiros tolos non abafan. E acenderei un lume meu por dentro. Contra a túa morte acenderei a rabia. E escoitaremos cantos teus, John Lennon, e vibrarás, poeta, en novas chamas. Non vou querer doce licor nos labios, si o estupor das aves en Manhattan, dos soños dos meniños despertados agremente en Nova York coa alba, da dor de Yoko Ono, dos amigos de Liverpool, de Belfast, das rapazas, das xentes ledas que a cidade oprime, co teu cantar un día liberadas. Escoitaremos cantos teus, John Lennon, que a envexa en sete tiros non escacha. II Por Lennon e os poetas que a tolice do mundo está matando, en pé. Calade. Bebede. Unha lembranza. E, en silencio, ollade o mar aberto, as amplas rotas dos soños e as gaivotas non cazadas cos ollos como croios secos, duros, igual que barcos que andan sempre avante. Nós non choramos, porque xa sabemos que é inútil, que é moi tarde. Nós non choramos. Pero, tristes, somos (*) caracolas tiradas rente ao mar, á escoita dunha música interna que fabrica lentamente, entre ruídos, praias suaves, a furna dos tesouros por días e por noites, para a alba que ha de estoupar en cor, luz, son, verdade. Gardade un gran silencio. Hoxe as guitarras, en memoria de Lennon e outros moitos poetas e cantantes, han de imitar o son do mar máis agre. (*) Imitación e homenaxe a Alvaro Cunqueiro.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega