Boca da Cobra

 

Escolma nº 1

Páxina Seguinte

v1fsalinasmilpalavras.html

MIL PALAVRAS NA BOCA DA COBRA

                                        Na boca da cobra nasceran os poemas da vida
                                        e na sua roda,
                                        axitada polo harmatán vindo do deserto,
                                        puxen a pezoña e o veneno mortal da mordedura.

                                        Cheguei co meu brazo roto de acariciar as horas
                                        co meu dedo de deus trás da morte do herói
                                        e carregando
                                        un peso excesivo de metáforas.
                                        Erguin ao vento os estandartes esgazados polos dentes de animais
                                        e polas uñas dos amantes abismados nas palavras.

                                        Cando abriu o dia
                                        sentin o arrepio da serpe no seu tobo,
                                        o ciciar punxente dunha morte anunciada
                                        nas imaxes do livro dos lamentos.

                                        Corrin pola encosta
                                        a camiño do val trespasado polo rio do olvido,
                                        un lugar de infáncia derrotada e vinganzas aniñadas na carcoma das horas.

                                        Nas beiras descansei
                                        recollendo os restos de naufráxios presentidos,
                                        a vida breve que ficou prendida
                                        dun xesto de amor no que cuspin carraxe
                                        polas mil mentiras coas que fixen delicados versos
                                        para enganoso deleite dos que sofren.

                                        Na miña soledade imerecida
                                        a ninguén quixen amar nen fun amado polos inimigos
                                        que se encostaban ás paredes da nostálxia
                                        co pánico da boca da cobra agarrado ás veas que afogan o corazón
                                        con un lamento tecido de desquereres primeiros.

                                        Nos dias de agardar a morte
                                        asinei con pulso firme o testamento da vida,
                                        abandonei as cousas felices nas que puxen o beixo adolescente
                                        e as marcas dun amor nas pálpebras furadas.
                                        Polos buratos da memória procurei o destino que virou na encrucillada para Oriente.
                                        e atopei as histórias que a cobra mordia deitada nas laxes de chumbo e arxila.

                                                  (Do libro inédito, a aparecer, Boca da Cobra)



 

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega