Boca da Cobra

Páxina Anterior

Escolma nº 2

 

v1fsalinasosamigos.html

                                                            OS AMIGOS DA INFÁNCIA

                                             A nosa infáncia é unha man extendida
                                             nos círculos da luz e da memória
                                             un facer sinais de regreso
                                             co ollar estúpido que teñen as crianzas cando choran.

                                             A nosa infáncia
                                             un tempo de lecer nos campos de pisar o millo
                                             unha enerxia misturada con sangue no fulcro da loucura
                                             que é o mesmo que dicer amor e raiva
                                             e xa non sabíamos o porqué de tantos mortos nas esquinas
                                             nen a razón das agullas cravadas no teu brazo
                                             como un céu que cai e lentamente chora.

                                             O noso tempo é un sol espléndido sobre a calva de deus
                                             cando deus se disfarzava de Arlequin e escrevia un poema
                                             coas palavras de danzar
                                             e rodo
                                             na festa das Colombinas que teñen dentes postizos
                                             e aros de ouro nas xenxivas descarnadas
                                             esaxerando un finxemento de dor que é dor apenas
                                             de non poder encontrar-se ao virar a madrugada.

                                             Os nenos traen as barrigas
                                             cobertas de insectos venenosos
                                             de alacráns e serpes pezoñentas como a brisa.

                                             Os nenos observados do alto das idades
                                             teñen muñóns no brazo esquerdo de pedir esmola
                                             e teñen sempre unha carícia que se apronta
                                             na mais perversa língua e que se fala
                                             un riso nítido
                                             nas imaxes de papel na sombra dos guindastes.

                                             A nosa infáncia é a marca do tempo
                                             sobre o tempo das cousas
                                             a marca do regreso no fantasma que dói
                                             a pena tanta
                                             que esquece o nome de deus, os nosos próprios nomes.

                                                       (Do libro inédito, a aparecer, Boca da Cobra)



Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

 


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega