BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 109]    Alegravos, picariñas, e votá leña no lar porque a fortunosa hora para todos vai chegar.    Poñede unha ola chea de viño e mel tras do lar, ou con azucre e manteiga para un grolo impois botar.    Que hoxe o estámigo repreto ha de estar de macallá, de sopas e de pantrigo, de magosto e de mazás.    Meniños tomade piñas, pódeas ô lume a quentar e mentras a cea chega os piñós escabullá.    ¡Apilla a frauta Perucho! [p. 110] ti as ferreñas, Culás! Caitano colle o pandeiro! e tí as conchas, rapás!    Que mentres Sabela guisa vamos nosoutros runfrar, cantando pol-o rueiro a Panxola do Nadal.    Que é xusto que lle cantemos O Santo Neno Xesús, que dimpois de nacer probe quiso morrer nunha crus.                Estrivillo           Corré, picariñas        Correde a escoitar        antes de que o galo        comence a cantar.                Copras    Hoxe a mansa pomba frol de Xericó, [p. 111] paríu nunhas pallas o meniño Diós.    ¡Virxiña sin mancha! ¡Filla de Xudá! ¿Porqué sendo Reina pares nun portal?    ¿Porqué así nas pallas tés o teu pichon, o amor do alento da mula e do boy?    ¿Porqué o anxeliño que y'esto anuncióu un berce máis brando pra El no-amachou?    ¡Filla de Davide! ¡Neta ,de Xacó! ¿Porqué no-atopaches un leito máis bó?    ¡Ai, miña xoïña, que lástema das! [p. 112] O ver que pra o neno roupiña non tras.    A yalma nos costas véndoche quitar o pano do côlo pra o embrullar.    Qué afrixido e triste sospira Xosé porque no encontra con qué nos valer.    ¿Porqué dos palacios fuxiche, meu Dios, e tan esvalido naciche entre nos?    ¿Non ves que probiños non temos aquí non máis que esta almiña que nos deches tí?    Antre estas penedas fragas e terrós [p. 113] sô topar podedes tenros corazós.    Pro vamos, pastores, iremos catar canto hachar poidamos para o acochar.    Adios, meu ruliño, que vamos buscar pelexas e panos para te abrigar.    E pra a nanaiciña vamoslle traguer Cuncas de manteiga E olas de mel.    Rulas e pombiñas e ovos tamén, leite e mais fariña pra as papas facer.    ¡Adios!, e non chores, que no-hemos tardar [p. 114]    pois de este presebe preto está o lugar.    ¡Adios, galanciño! ¡Adiós, meu amor! Que os teus cabeliños son rayos do sol.    Os teus labios rosas semeando están E luz ôs luceiros os teus ollos dan.    Tan doce e fiteiro E'o teu mirar que non e posibre poderme apartar.    Adios que anque voume deixo a yalma aquí, que como m'a deches, quer irse pra tí.    Vamos, pastoriñas, imos pra o lugar [p. 115] pra que todos veñan a testa incrinar.    Ante o Rey dos reises que hoxe aquí naseu e do deño a todos libertarnos veu. 1861.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega