BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 105]    Erte, Minguiños, e vente conmigo, Erte e non seas así dormitón; Colle o forcado e abrangue o fouciño Mentres eu chanto no carro o cambón.    Vén, que relocen as barras do día, mais bermelliño que o dengue se pon o campanario da irexa, onde ledos cen cotovíos subiando se ón.    Ponde, meniñas, camisa ben branca, cofia de liño e sabeneo de lan e remangádevos ben hastra os cóbados que hox é o día da sega do pan.    Rosa que colla a caldeira da auga, Milia que apeite co o cesto do pan, que eu levarei a panela da froita xa que co o leite os pícaros van. [p. 106]    ¡Eida, meniñas; que xa pol-a bouza frauta resoa co-o chas-carrás-chas!... ¡ei! ¡que hoxe o trasno relouca doente porque así fartos nos ve de solás !    ¡Ai que repretas están as espigas! ¡Ai que douradas se encrinan a nos!... ¡Ei raparigos! pillade os fouciños, escomenzade no nome de Dios.                     Primeira voz    Pardiola, amigos, o sol que alborexa évola xoya millor que nos dou noso Siñore, que él solo as espigas co-o seu dourado sorrir maduróu.                     Segunda voz    N-as madurara ese sol tan garrido se gorda chuvia no abril non viñer e a sarabia e xiada no inverno por estas bardas non vises caer. [p. 107]                     Terceira voz    Se lle fallase a sostancia da terra e o vento, a purga, no venlle a limpar hoxe en lugar do pracer que vos infra tristes bagullas vos vira ceibar.                     Carta voz    Vós ben falás, pron non coma un libro: se vos marrase saú pra o coidar estes monlliños que alegran a yalma fora en de valde pensalos mallar.                     Quinta voz    Foivos a terra, giada e orvallo: foivos o vento que o alimpóu, o sol, a chuvia, o arado e a grade; foi Dios, en fin, porque Dio'l'o crióu.                     Sesta voz    Démolle gracias por tanto ben xunto e pol'os dias que manda tan bos: [p. 108] que o sol, a chuvia, e o vento e xiada se El no o goberna fan mofa de nos.    ¡Eida rapaces, que estralen os deños! ¡Ei que xa róxe no lume a sartén! ¡Ei que xa o sol se vai pôr tras dos montes e so nosoutros a noite se vén!    ¡Eixo vai roda! ¡qué chea e graúda a nosa meda xa sobe hastra o ceu! ¡Rapi-ós deños! se come pan trigo o que non sude a cargar coma eu. 1861.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega