BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 98] O DIA DE FESTA.

I.      CHEGOU á festa d'a nos'aldea, Hoxe os veciños van á folgar, Chegou a festa ¡bendita sea! ¡Afellas tarda ben en chegar!      Vay a alborada, tocando a gaita Qu'inframa todol-os curazós, Vailles decindo que é dia de festa E que se ergan que sai o sol.      Diante d'as crocas brincan os nenos, Fan os foguetes, ¡xiis xiss... trás trás! Violìs, zamfonas, tocan os cegos, E ripinican moito as campás.      Sairán os ramos cheos de panos, Con sintas, frores postiñas ben; Haberá danzas com'outros anos, E rifaránse roscas tamen.      Cando de volta, n'a eirexa logo, Entren os cregos co'a precesión A unha madama poránlle fogo; ¡Cantas voltiñas dará 'o redor! [p. 99]      Si as andas puxa calquer devoto Outros o precio mais rubirán. Metel-o santo drento d'a eirexa Ha de custarlles vinte reás.      Vellas e vellos, mozas e mozos, Hoxe desfrutan de gran pracer; Si non é sempre martes d'entroido Tamen as festas pouco se ven.      Dia de festa ¡bendito seas Pol-as legrias que ti nos das! Hoxe os veciños d'outras aldeas A vel-a festa nosa, virán. II.      Vistiyvos logo Carmela e Xoana, Poñéde o dengue y-a muradana, Bulid-eixiña pra camiñar, Que xa tocando vai o gaiteiro Cara o turreiro; Non vos parédes, vamos bailar. Sabel, axusta ben o corpiño; Anxéla, coida si vai postiño Teu zagalexo, bulide xá; 'O son parleiro d'unha muiñeira, ¿Que rapaciña xa casadeira, Non sinte o corpo d'amor tremar? [p. 100] III.      Votan foguetes, toca o gaiteiro, As xentes bailan xa n'o turreiro: ¡Mirái que gracia ten a Sabela! Fai unhos puntos qu' é groria vela Baila a muiñeira como ninguen; O barballoas d'o tio Xaviere Morre por ela, mais non-o quere Pois xa cortexo n'a Granxa ten.      ¡Ay que postiña ben a Delores Que ben lle sentan aquelas fores Que trai por-riba d'o curazon, A boa moza ninguen lle gana ¡Vaya un corpiño d'unha aldeana! ¡Vaya unhos ollos que estrelas son!      Eiquí vos vedes boas mociñas ¡E que graciosas, que xeitosiñas, Cantos esprítus' canta muller! Cabelos negros, cabelos rizos Homes que sodes antoxadizos A vao xa tedes ond'escoller. IV.      —Queres bailar miña xoya. —Non quero porqu'estou cansa. —Vamos á votar un neto. —Tampouco, non teño ánsia. —¿Enton que tés? [p. 101] —O que teño A ti non che importa nada. —Moito m'estrana que fales D'a maneira que ti faIas. —Pois no-o estranes Anton; Poucas son as malas fadas —Abofé que non entendo Canto me dis Xuliana. —Ben cho creo, ben cho creo: Escoitas tocal-a gaita E férvech'o corpo inteiro Por ir bailar co'a Xenara; Anda vai, que si che rifa Ech'un disgusto pr'a casa.  —Seica te bulras de min? Non pois........ —A cousa está crara  Co gallo de que te quero, Ben te bulras e me enganas. —Eu nunca enganei a naide, E menos a ti Xuliana Qu'eres soliña n-o mundo A dona d'a miña yalma —E pra que honte bailache Con outras n'a fuliada. —Non é certo. —Quente viu  Díxomo n'a miña casa. [p. 102] —Si creto lle das á contos Enton.... estás aviada —¿Logo ti quéresme?.... —Moito.... Como se quer a unha santa —Pois moito mais eu te quero: ¡Ay si souperas as vágoas Qu'onte verteron meus ollos! —Abofellas? —Dios me valla Como che digo a verdá. —Pois xa todo pasou, cala; Hémonos casal-os dous Antes que cheguen-as pascoas. —Enton ben. —O dito, dito. Básteche a miña palabra. V. —Miña nai, non sei que teño, Miña nai, vou á morrer; Ouz'o barullo d'a festa E xa non me póido erguer; Outros anos n'o turreiro Tamen eu louco bailei E tiña amantes mulleres Que me deran seu querer; Hoxe, n'iste leito, enfermo, [p. 103] Xa naide me ven á ver, Nin teño quen me recorde, Nin quen me nome terei, Qu'o mundo cando s'entrega 'As loucuras e pracer, D'os enfermos e d'os mortos, ¿Quen se recorda? ninguen!      —Cala meu filliño cala Non me fagas padecer, Qu'unha naiciña quirida Inda pra consolo tes. VI.      —Hoxe as veciñas bailan e folgan Solo eu coitada chorando estou, Son sin-o horne que tanto quero Corpo sin alma, ceo sin sol. ¡Ay, unha noite, que negra noite! 'A nosa casa veu un sinor, Non sei que cousas falar podian Cando estiveron faland'os dous; D'alí a tren dias o meu homiño Deixoume sola co meu door; Fóise pr'Habana ¡si nunca fora! ¡Malia o nemigo que m'o levou! Dixo que iba facerse rico; Xa fai tres anos qu'il se me foi, Non sei si vive, non sei si é morto; [p. 104] ¡Ay meus filliños d'o curazon! ¡Ay meus filliños, cando il estaba, Cando vivia xunto de vos Caldiño e vica non vos faltaba, Hoxe morremos de fema nos! ¡Malia os malvados homes qu'enganan Pol-as aldeas a xuventu..... Malditos sean que non atopen Pieda n'o excelso Mártir d'a crus. VIII.      Vai vindo a negra noite calada E xá s'escoitan d'unha ruada Os aturuxos y'os alalaás, Acento brando que repetido De monte en monte, cal-un xemido Lonxe muy lonxe morrendo vay.      Noites tranquilas, noites sereas Noites de festas que n'as aldeas Cando era neno felis pasei ¡Ay, vou morrendo de soedades, Ises recordos d' outras edades, Sempre n'a mente fixos terei!      Cal vái quedando solo o turreiro Cando se marcha d'il o gaiteiro Así pr'a cova soliño vou.... ¡Dulces recordos d'a miña vida, Douvos a queixa de dispedida ¡Adios meus sonos, adios, adios...!

© 2006 Biblioteca Virtual Galega