[p. 27]
Por se librar de ladrós,
Que aquí, como en todas partes,
Prauticando as malas artes
Viven a conta dos bós,
Antón, que era un home honrado,
Puxo, e postas inda están,
En cada porta un candado
E reixa en cada ventán;
Mais seus afás non lograron
Libral-o: pol-os buratos
Das ventás aves entraron,
E pol-os da porta, ratos,
E dentro, xa, conta deron
Do grau, do xamón y-o queixo
Que ben gardaba, e romperon,
En un arcaz bon, de freixo,
[p. 28]
Ó fin e ô cabo na conta
Caendo, que é tolería
Facer unha economía
Que máis gasto logo monta,
Tras cavilar longo rato,
Seus bés defender querendo,
Acabou Antón poñendo
Vidros e mercando un gato,
E de tal xeito e tal hora
Non tivo cavilaciós,
Pois non lle fan os ladrós
Daño xa dentro nin fora.
No mundo, leutor, e a tí
Entre eles eu non quixera
Contarte, cantos así
Son como din que Antón era:
Non recelan en gastar,
Os carlos ás presas tiran,
E por un peso aforrar,
O que quixeron lograr,
Quizaves perdido miran.
|