[p. 29]
"¡Son forte!," a marra dixo
En conversa co vidro, e pra probal-o
Mazocando un penedo esforzo fixo,
E deu, esnaquizándose, un estralo.
"¡Eu son debre, coidado!"
Berrou o vidro, e dende entón, quén queira,
Enteiro pode vel-o resguardado
Entre os debres villotes da vidreira.
Naide da marra garda xa memoria,
En troques na vidreira o seu oficio
O vidro bon servicio
Fai. Leutor, non esquenzas esta hestorea.
Si queres non gastarte,
Gárdate como dous, si é que eres debre;
Mais como dez, si forte, has de gardarte.
|
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas