BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 40]    Entre as polas torcidas de un piñeiro Que â veira do remanso de unha fonte Medra, con outros, no cercano monte, Seu niño puxo un parlador xilgueiro.    As xëadas pasaron de Xaneiro, Levou a chea a non leixana ponte, Brilou o sol cen veces no hourizonte, Volveu a verdegar de novo o outeiro,    E o cantor habitante das alturas, Respetado das augas e da neve, Libre siguíu cantando mil venturas;    Mais un día ô fin chega en que o home aleve O machado tronar nas espesuras Fai y-o niño ô-chan ven, cal palla leve.    O home eu coido, —e por vergonza o calo,— Que é de todol-os bichos o máis malo.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega