BVG     Atrás    Índice de Páxinas

Qué medo tan humano cosido o teu corpo ás miñas mans e as feridas da boca do día caído desabro o agoiro que será desunir as febras e verte perder distancia e pel en momentos como cae a luz perante a hora do meu corpo alto ven tira deste cabo vexetal da cicatriz que me arde toda como é tripa e como é poema a desandarnos como camiñadas de mar adentro

© 2006 Biblioteca Virtual Galega