Isto é algo máis que unha
doenza solar
ASÍSTEME
vou producir unha dor sísmica por entre os dedos ate destrozar a
pálida historia.
Cecais con agrura ou con indiferencia,
son unha estación transoceánica coas pernas dislocadas de tan abertas,
que noxo que noxo que noxo,
o que vou fermentar para rematar coa maldición imposta,
contra o sangue que perdimos polo camińo do sol e das amoras,
todos os velenos que engolimos por ver o esquelete de cada espera,
vagarei esmorecida por cada un dos segredos das mulleres desta terra
inconclusa.
Seguro que hei de atoparme inscrita na ausencia
e desaparecida
por pezas
polo espacio de toda luz que me procura.
Son a ingrávida
asustadísima
inerte.
Baleira.
Son a que agarda.
|