v9dizramosomundodethaynara001
Na historia da humanidade e da socioloxía
universal, non é moi difícil encontrar pasaxes reales
como tamén fantasiosas. Algunhas desas historias están
bastante recheadas de un ilusionismo mitolóxico moi ben urdido,
principalmente polos grandes pensadores da antiga Grecia, en
algúns casos, poden levarnos a crer que estamos diante de un
verdadeiro acontecemento.
Pero, na verdade, é caseque toda a literatura encontrada, principalmente
sobre a odisea épica e do amor, é moi difícil
saber onde empeza e termina a realidade ou a fantasía desas
historias, que, con toda su maxia, envolvenos a través dos
verdadeiros discípulos de Eros os míticos Cupidos. Por iso, sabemos que nosa cultura estaría incompleta
sen eses personaxes, pois, na falta deles, sería moi
difícil concebir o sentido das fazañas históricas,
e da continuidade biolóxica, das artimañas do amor e da
traxetoria percorrida pola humanidade ao longo dos tempos sobre a face
da Terra como un todo.
É moi
difícil imaxinar, como sería o desenrolo e comportamento
da humanidade se non fose acumulando e modificando, o seu modo de ser,
as experiencias vividas e adquiridas ó convivir e ter un
contacto máis estreito entre os pobos a través dos
tempos. Algunhas cousas son parte inherente de propia natureza dos
pobos, como é a trashumancia, dende os primordios da humanidade
deica unha certa época de nosa era.
Os individuos
das novas sociedades foron evolucionando e adaptándose a outra
forma de vida, pero con outras prioridades e necesidades para
súa sobre vivencia. Asimesmo, ansioso por desvendar os misterios
do descoñecido, o home nunca deixou de aventurarse
alén de seu propio hábitat, procurando sempre algunha
cousa que lle dera máis placer e seguridade para seu desenrolo,
non soamente cultural como tamén vexetativo.
Nos dous
últimos séculos de nosa era, ademais das dificultades
normais, o ser humano foi castigado por fenómenos naturais, as
guerras locales ou mundiales. A mor parte das veces, máis por
falta de opcións políticas adecuadas dos gobernos para
resolver eses problemas, ou cando menos minimizalos. Así, por
falta de accións concretas das autoridades competentes e sen
outras opcións para poder sanar os desequilibrios provenientes
desas catástrofes, obligou a unha boa parte dos individuos deses
países, a procurar os medios de sobrevivencia noutras terras con
máis probabilidade de unha vida na cal puidese encontrar a
oportunidade de realizar, cando menos, un pouco de seus soños e
necesidades.
A ese
fenómeno, que ten causado tantos traumas e desequilibrio
familiar ós individuos por ser obrigados a mudar dun país
para outro buscando a sobrevivencia, é o que hoxe podemos chamar
de emigración ou migración compulsoria.
Se por un lado ese cambio trae algunha vantaxe económica, tanto
para o individuo como para os países de orixe como para os
receptores, por outro lado, ese fenómeno tamén
poderá crear un trauma que nen sempre será totalmente
asimilado polos protagonistas desa odisea. Na verdade, eses seres
humanos, a pesar de ser uns verdadeiros heroes, de certa maneira,
tamén pasan a ser uns individuos sen unha auténtica
identidade social e cultural: tanto no país de orixe como no que
os recibiu, mesmo que teñan sido acollidos con bastante
xenerosidade nas novas terras.