BVG     Atrás    Índice de Páxinas

Eis que se estinxe unha vida, só e triste, penarosa e silente como a de un paxaro que morre; desgastada, cansada e penitente. Súa presencia era amena, suave como o canto de un de paxaro, de aparencia hirta e francina, corpo sinxelo, fraxil e delgado. En harmonioso dueto uniforme de convivencia e moito amor, como unha seta, seu vóo era recto e firme como o do condor. Como en un soneto clásico fixo de musgos o seu lar, verde-escuros e sedosos para procriar e traballar. Alzou o vóo na longa noite, tal como aves de arribación na viaxe de fe e esperanza, na nova vida da emigración. Sempre, en aventuras e soños, privilexio dos puros de corazón, como a andoriñas por temporadas quería seguir nova arribación. Seu mundo se torna árido e triste esvaíndose na amplitude da soidade, ó ver o inexorable tempo exaurido, na plenitude de súa capacidade.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega