BVG     Atrás    Índice de Páxinas

VERSOS PRIMOS XOVE

Se vives a cotío o misterio da vida disfrutando sen traumas do billete de ida, dos tesouros ocultos que amosa cada xeira o devalo do tempo na infinita ribeira. Se te sabes mellor ou igual cós mellores pero non o pregoas nin reclamas honores, e aceptas as gabanzas de bocas verdadeiras sen modestias finxidas nin palabras baleiras. Se fas o que meditas que merece ser feito e non furtas a cara nin agachas o peito. Se calas moitas veces pero dis o que pensas se falas, anque a moitos lles parezan ofensas, e prefires mentar as virtudes cós vicios aínda que obtiveses menores beneficios. Se militas na vida activo no teu posto brandindo unha ilusión con outra de reposto. Se pretendes que as túas son ideas-diamante e dáslle a quen discrepa un valor semellante, e sabes que é doado confundir unha alfaia cunha doa de vidro de magnífica talla.   Se abrazas unha causa que nega a maioría e ao medrar os atrancos medra igual a porfía. Se lles roubas aos soños menos tempo ca á cama e lles rendes aos feitos máis honores ca á fama. Se un anaco de paz sementas a cotío, ese pouso inconcreto do tempo fuxidío, porque sabes que o froito dese orballo inmorrente fai a vida máis doce, máis lúcida e máis quente. Se fas o teu camiño de cántiga e de verso e o vento que habitamos no emprestado universo estreleces con pompas de dourada alegría que estralan rosicleres na interina estadía. Se consegues así que o zume se renove serás eternamente ¡eternamente! XOVE.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega