BVG     Atrás    Índice de Páxinas

VERSOS PRIMOS CAMPO

Nas augas calmas do río o sol peitea os cabelos e das veigas de esmeralda chega un suave cheiro a tempo que esborrancha de morriña e de brétemas o ceo. Debaixo do azar primeiro dos laranxeiros, un neno persegue unha bolboreta co seu coador de vento, como persegue o poeta palabras de caramelo. As herbas recenden calma e o plácido limoeiro; a bolboreta da vella segue fuxindo do neno como foxen as ideas douradas do pensamento.   Acougan quedas as augas polícromas no seu leito como repousan as verbas en poemas de avoengo. Dourado crisol, o sol derrete rosas no vento, rosicleres que transforman, poeta - pintor, o lenzo de brancas gasas celestes en raxeiras de misterio; e na noite chegan coplas enfariñadas de tempo que deixan ronseis de estrelas baixo a peneira do ceo. E cando os ollos rebordan o farelo dos luceiros, unha plenitude incerta tremeluce no silencio.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega