Gloria Sánchez
Gloria Sánchez (Vilagarcía de
Arousa, 1958)
Teño dúas fillas, dúas ducias de libros publicados e
unha árbore nun tarro. As fillas esváenseme entre os dedos a unha velocidade
de medo, moito máis rápido que a miña capacidade para asimilar o seu
alonxamento, o que fai que por veces renxa e adoeza como as vellas locomotoras.
Os libros medran e espállanse, pero sempre regresan traéndome novas e non
poucas satisfaccións. Gústame. É o máis parecido a escribir cartas ós Reis
Magos e que atendan as túas demandas. Pouco pretenciosas, non se pensen, pero o
xusto para ir tirando mentres ando de lea coas dúas paxaras e cunha servidora,
que non é pouco. Así vai tomando sentido o dito, un fillo, un libro, unha
árbore. En canto a esta última nin me pide nada nin me dá froito. Cativo
e ruinzallo, preso no seu cárcere de terra de bolsa de supermercado, o pobre.
Pero algún día hei ter un anaco de terra e heille dicir, aí tes, estarrica as
túas raíces, dilata os pulmóns e respira. Cun pouco de sorte medrará forte e
cumprido aínda que tal vez arrastre algunha doenza que lle impida alumear
laranxas. Pero así e todo hei facelo; teño unha débeda con el. Ocuparse dunha
árbore é un labor moi serio e eu aínda non o fixen como é debido. Unha
árbore humanízanos e confórtanos; a modo, sen pretensións, sen conflictos...
Antes que un fillo, antes que un libro, prantade unha árbore. En terra libre, a
poder ser.
|