ROI FERNÁNDEZ DE SANTIAGO [A 309 / B 901 / V
486]
Ora começa o meu mal de que ja non temía ren, e cuidava que
m'ía ben. E todo se tornou en mal, ca o
dem'agora d'Amor me fez filhar outra
senhor!
E ja dormía todo meu sono, e ja non era fol, e podía fazer
mia prol. Mais-lo poder ja non é meu, ca o
dem'agora d'Amor me fez filhar outra
senhor!
Que ledo me fezera ja, quando s'Amor de min quitou un
pouco, que mi a min leixou. Mais doutra guisa me vai
ja, ca o dem'agora
d'Amor me fez filhar outra senhor!
E non
se dev'hom'alegrar muito de ren que poss'haver, ca eu, que o quige
fazer, non hei ja de que m'alegrar, ca o
dem'agora d'Amor me fez filhar outra
senhor!
Ao dem'acomend'eu Amor; e bëeiga Deus a senhor de que non
será sabedor nulh'hom', enquant'eu vivo for.
ROI FERNÁNDEZ DE
SANTIAGO [B 903/V 488]
Quand'eu vejo las ondas e las muit'altas
ribas, logo mi veen ondas al cor pola
velida: maldito seja'l
mare, que mi faz tanto male!
Nunca vejo
las ondas nen as altas debrocas que mi non venhan ondas al cor pola
fremosa: maldito seja'l
mare, que mi faz tanto male!
Se eu vejo
las ondas e vejo las costeiras, logo mi veen ondas al cor pola ben
feita: maldito seja'l
mare, que mi faz tanto male!
ROI
FERNÁNDEZ DE SANTIAGO [B 905 / V 491]
Des que eu vi a que eu
vi, nunca dormí e,
cuidand'i, moir'eu.
Fez-me veer Deus
e per veer quen me morrer faz, e
dizer moir'eu.
Gran mal mi ven, e non
mi ven, nen verrá ben end'e por
én moir'eu.
E non mi val Deus, non mi
val, e deste
mal moir'eu, moir'eu, moir'eu.
ROI
FERNÁNDEZ DE SANTIAGO [B (906bis)]
De gran coita faz gran lezer Deus,
per quant'eu entend'e sei, e de gran pesar gran prazer, e direi-vos por
que o sei, ca vi mia senhor
d'aquend'ir e ora vejo-a viir.
Ja por
coita, nen por pesar que haja no meu coraçón non me quer'eu muito
queixar, e direi-vos eu por que non: ca vi
mia senhor d'aquend'ir e ora vejo-a
viir.
E sempr'eu esforç'haverei contra pesar; se i houver, de vos
perder, non o querrei haver oimais, se Deus
quiser, ca vi mia senhor
d'aquend'ir e ora vejo-a viir.
ROI
GÓMEZ DE BRITEIROS [A 63 / B 174]
Nunca tan coitad'home por molher fui
com'eu por üa que me non quer fazer ben; pero, se mi o non
fezer, é cousa
guisada de non viver
nada. Se mi Deus non
der ben da
ben-talhada, nen
vid'alongada non mi ha mí mester.
E
melhor mi sería a min de morrer ca sempr'assí como vivo, viver coitado
pola que non quis dizer a min noutro
día o per que
guarría, per que gran
prazer ela me
faría, par santa
María: non mi o quis fazer.
E poi-la eu
vi, sempr'a vi punhar en me de seu preito e de si quitar, mais agora ja,
por me máis coitar, por ende me disse
que a nunca
visse en logar
estar que lh'eu non
fugisse e que a non
visse por én me matar.
ROI MARTINZ
DO CASAL [B 1164 / V 767]
Ora, mia senhor, mui leda ficade: de m'ir
pesar non se vos filhe de mí, ca me vou eu e non levo d'aquí o meu
coraçón, e por Deus enviade o vosso migo e faredes bon sén, senón, ben
certa seede, senhor, que morrerei, tant'hei de vós amor.
ROI
MARTINZ DE ULVEIRA [B 999 / V 588]
Disseron-vos, fremosa mia
senhor, que me non mat'a mí o voss'amor, e non o negu'eu, pois eu
sabedor faço quen quer que o queira
saber: ca me non mat'a min o
voss'amor, mais mata-me que o non
poss'haver.
Ca ben sei que vos disseron por mí que me non mata
voss'amor, assí com'alguén cuida, e digu'én tant'i a vós que o non posso
máis negar: ca me non mat'a min o
voss'amor, mais mata-me que o non
poss'haver.
E os que cuidan que mi buscarán per i mal vosco dize-no de
pran e non mi o negu'eu, poi-lo saber han, des i entendo que non
poderei: ca me non mat'a min o
voss'amor, mais mata-me que o non
poss'haver
ROI PÁEZ DE RIBELA [A 191 / B 342]
Un día que vi
mia senhor, quis-lhi dizer o mui gran ben que lh'eu quer'e como me
ten forçad'e pres'o seu amor, e vi-a tan ben parecer que lhi non pudi
ren dizer.
Quant'eu pugi no coraçón mi fez ela desacordar, ca se
lh'eu podesse falar, quisera-lhi dizer
entón, e vi-a tan ben
parecer que lhi non pudi ren dizer.
Seu
medo, poi-la vi atal, que houvi, me tolheu assí, ca lhi quisera falar
i de como me faz muito mal, e vi-a tan ben
parecer que lhi non pudi ren dizer.
Pero
m'ela non ten por seu, mui gran verdade vos direi: meu mal est'é, quanto
ben hei, e fora po-lo dizer eu, e vi-a tan
ben parecer que lhi non pudi ren
dizer.
ROI PÁEZ DE RIBELA [A 198 / B
349]
Par Deus, ai dona
Leonor, gran ben vos fez Nostro
Senhor!
Senhor, parecedes assí tan ben que nunca tan ben vi, e gran
verdade vos digu'i, que non podería
maior. Par Deus, ai dona
Leonor, gran ben vos fez Nostro
Senhor!
E Deus, que vos en poder ten, tan muito vos fezo de ben que
non soub'el no mundo ren per que vos fezesse
melhor. Par Deus, ai dona
Leonor, gran ben vos fez Nostro
Senhor.
En vós mostrou el seu poder, qual dona sabía fazer; de bon
prez e de parecer e de falar fez-vos,
senhor. Par Deus, ai dona
Leonor, gran ben vos fez Nostro
Senhor.
Com'antr'as pedras bon rubí sodes, antre quantas eu vi; e
Deus vos fez por mal de mí, que ten comigo
grand'amor! Par Deus, ai dona
Leonor, gran ben vos fez Nostro
Senhor.
ROI QUEIMADO [A 133 / B 254]
Agora viv'eu como
querría veer viver quantos me queren mal, que non vissen prazer de si nen
d'al, com'eu fiz sempre des aquel día que eu mia senhor non pudi
veer. Ca se nunca depois ar vi prazer, Deus no'me valha, que
podería!
E quen vivess'assí, vivería, per bõa fe, en gran coita
mortal, c'assí viv'eu por üa dona qual sab'hoje Deus e Santa María, que
a fezeron melhor parecer de quantas donas vi e máis valer en todo ben; e
ben veería
quen visse mia senhor, e diría: «eu sei ben» por ela que é
atal como vos eu digu'; e se me non val Deus (que mi a mostre!), ja non
guarría eu máis no mundo, ca non hei poder de ja máis aquesta coita
sofrer do que sofrí; e desejaría
muito mia mort'e querría
morrer por mia senhor a que prazería,
e por gran coita, en que me
viver vejo por ela, que perdería.
ROI QUEIMADO [A 135 / B
256]
Nostro Senhor, e ora que será de min, que moiro, porque me
partí de mia senhor mui fremosa, que vi polo meu mal? E de mí que
será, Nostro Senhor? Ou ora que farei? Ca, de pran, niun conselho non
hei, nen sei que faça, nen que xe será
de min, que moiro, e non me sei
ja niun conselh'outro senón morrer. E tan bon conselho non
poss'haver, pois que non coido nunca veer ja esta senhor, que por meu mal
amei, des que a vi, e am'e amarei mentr'eu viver; mais non viverei
ja
máis des aquí, de pran, per nulha ren, coidando sempre no meu
coraçón no mui gran ben que lh'hoj'eu quer', e non na veer, nen a coidar
ja per ren a veer. E con aqueste coidar coid'a morrer, ca non
poss'hoj'osmar com'eu possa viver per nulha ren,
poi-la non vej', e
coid'en quanto ben lhe vós fezestes; e tod'ar coid'al: en com'a min
fezestes muito mal, pois ja quisestes que lh'eu tan gran ben quisess'e non
mi o fazer alongar de a veer, e tan a meu pesar, Nostro Senhor, u me
faredes ben?
A la fe, nenlhur! Aquesto sei ja, ca, se a non vir,
nunc'haverei ren.
ROI QUEIMADO [A 141 / B 262]
Direi-vos que
mi-avëo, mia senhor, i logo quando m'eu de vós quitei: houve por vós,
fremosa mia senhor, a morrer; e morrera..., mais
cuidei que nunca vos veería des
i, se morress', e por esto non
morrí.
Cuidando en quanto vos Deus fez de ben en parecer e en mui ben
falar, morrera eu; mais polo mui gran ben que vos quero, máis me fez Deus
coidar que nunca vos veería des
i, se morress', e por esto non
morrí.
Cuidand'en vosso mui bon parecer houv'a morrer, assí Deus me
perdón, e polo vosso mui bon parecer morrera eu; mais
acordei-m'entón que nunca vos veería des
i, se morress', e por esto non
morrí.
Coidand'en vós houv'a morrer assí, e cuidand'en vós, senhor,
guarecí.
ROI QUEIMADO [A 142/B 263]
Preguntou Joán
García da morte de que morría; e dixe-lh'eu toda
vía: «A morte desto se
mata: Guiomar Afonso
Gata ést'a dona que me mata».
Pois que
m'houve preguntado de que era tan coitado, dixe-lh'eu este
recado: «A morte desto se
mata: Guiomar Afonso
Gata ést'a dona que me
mata».
Dixe-lh'eu: «Ja vos digo a coita que hei comigo, per bõa fe,
meu amigo. A morte desto se
mata: Guiomar Afonso
Gata ést'a dona que me mata».
ROI
QUEIMADO [B 266]
Pois minha senhor me manda que non vaa, u ela
seer, quero-lho eu por én fazer pois mo ela assí demanda. Mais non me
pod'ela tolher por én que lh'eu non queira gran ben.
Minha senhor me
defende, por quanto eu dela vejo, que non vaa u ela entende que eu
filho gran desejo. Mais non pod'ela por ende o meu coraçón partir do
seu.
E por quanto eu dela entendo que non quer que a máis veja, ben
me praz que assí seja; mais vai-se meu mal sabendo, ca os meus olhos me
queren matar, quando lha non vou mostrar.
RUI GÓMEZ, O FREIRE [B
50]
Oimais non sei eu, mia senhor, ren per que eu possa
perder coita, nos días que viver, pois vós non havedes sabor que vos eu
diga nulha ren de quanto mal me por vós ven. E pesa-vos de vos amar eu,
e non m'hei end'a quitar,
en tanto com'eu vivo for, ca non hei poder
d'al fazer. Ca se d'al houvesse poder, haver-vos-ía desamor assí como
vos hei gran ben a querer, sen grad', e por én me pesa, porque
começar foi convosc', a vosso pesar.
E pois a vós pesa, de pran, de
que convosco comecei, guisad'é que non perderei, sen morrer, coita nen
afán por vós, senhor, pois me non val contra vós serviço, nen al que
vos faça, pero que-quer vos sofrerei, mentr'eu poder
viver. Mais non
me leixarán os desejos que de vos hei, que eu, senhor, non
poderei sofrer: assí me coitarán por vós, que me queredes mal porque
vos amo; e pois atal ventura hei, hei mui mester de morrer, pois a vós
prouguer.
SANCHO SÁNCHEZ [B 941 / V 529]
Muit'atendí eu ben da
mia senhor e ela nunca ben me quis fazer e eu non tenho i al se non
morrer, pois que m'ela non val, nen seu
amor, mais Deus, que sabe ben que
ést'assí, pois eu morrer, demande-lho por
mí.
Serví-a sempre mui de coraçón, en quanto pudi, segundo meu
sén, e ela nunca me quis fazer ben e eu non tenho i al se morrer
non, mais Deus, que sabe ben que
ést'assí, pois eu morrer, demande-lho por
mí.
Serví-a sempr'e non catei por al, des que a vi, e sempr'haver
cuidei algún ben dela, mais ben vej'e sei que morte tenh'i, pois que me
non val, mais Deus, que sabe ben que
ést'assí, pois eu morrer, demande-lho por
mí.
VASCO FERNÁNDEZ PRAGA DE SANDÍN [A 5 / B 95]
Home que gran
ben quer molher gran dereit'ha de trist'andar; ca se lh'ela non quer
prestar, al do mundo non lh'ha mester. Mais que mester lhe pod'haver o
que lhe non pode tolher tal cuita como sigo ten?
E se est'hom', a que
Deus quer per algüa ventura dar dela algún ben, log'a cuidar dev'esto
(se scient'houver) ca inda o ha de perder, e creo que dev'a morrer, se
o cuidar, con pesar én.
E tod'home que se poder per algüa guisa
guardar de nunca molher muit'amar, fará bon sén, se o fezer; que, enos
días que viver, que pesar pode ja prender eno mundo por outra
ren?
Mais quen s'én ben guardar quiser, guarde-se ben de ir a
logar u veja o bon semelhar da mia senhor, se lhe Deus der, que a tal
fez, end'o poder; ca se o vir, log'ha d'haver mui gran cuita sen neún
ben.
VASCO FERNÁNDEZ PRAGA DE SANDÍN [B 82]
Se vos prouguesse,
mia senhor, rogar-vos-ía üa ren: que, pois me non fazedes ben, que me
non fezessedes mal. E, mia senhor, a meu cuidar, nunca vos devi'a
pesar de vos quen-quer rogar assí.
E pero sõo sabedor, mia senhor,
que fez i mal sén porque vos ora falei én. Ca ben creede que por al non
ousaría eu provar, mia senhor, de vosco falar, como vos fezestes en
mí.
Ca sei eu ben, u al non jaz, ca Deus vos fez tanto valer que
nunca devedes fazer en nulha cousa se ben non. Mais eu tan grave coita
hei por vós, senhor, que sol non sei que me dig'ou faça
que-quer.
VASCO FERNÁNDEZ PRAGA DE SANDÍN [B 86]
Per bõa fe,
meu coraçón, mal me per fostes conselhar aquel dia'n que vós filhar me
fezestes esta senhor; ca cedo mi per fez saber, quejandas noites faz
haver Amor, a quen el preso ten!
E, mao meu pecado, non foi nunca
soo en pensar que s'ela quisesse pagar de saber eu, qual ben Amor ao
seu preso faz prender, quando se dele sol doer, ca nunca lhe per al faz
ben!
Mais pero non hei eu razón de me por én a vós queixar, mais a
min que mi a for buscar. E alguén foi ja de melhor sén que eu i soubi
seer; ca, de pran, mi a cuidei veer e non lazerar pois por én!
E se
eu non houvess'entón, non fora tal, cuido, cuidar; e quen hoje vir
falar e parecer, se homen for que sén haja, ha d'entender ca non devía
eu fazer o que alí cuidei, per ren.
|