|
O papa leva un groso anel cunha pedra encarnada
no seu dedo anular gordecho e delicado,
unha tiara dourada e unha dalmática de liño
revestida de ouro
como as filigranas das súas sandalias.
Nunca foi pescar
pero come en coresma linguado e rodaballo,
nécoras e percebes,
e langostas, non como aquelas que comía o Bautista,
senón algo máis grandes e un pouco
menos secas,
aínda que sen ás nin estridencias.
Nas súas redes, dixeron, ten que
pescar as almas
e levalas despois ó mercado,
único deus que rexe as nosas vidas,
e vendelas ó peso.
Esixe por eso o dezmo e as primicias e o prezo das bulas
e a subvención dos estados e o tanto por cento dos impostos
e o crédito dos crédulos e a
submisión dos incrédulos,
mentres nas parroquias as igrexas se
derruban escanastradas
e as xentes que adoran a tódolos
deuses perecen cos ollos
E aínda
para que o verbo siga polo mundo
nos mirtos dos mosteiros cantan o cuco e o reiseñor
e Francisco, descalzo, conversa cos esquíos.
|
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Ir ao índice de Páxinas