JOÁN ZORRO [B 1153 / V 755]
El-Rei de
Portugale barcas mandou lavrare, e lá irán
nas barcas migo mia filha e
noss'amigo.
El-Rei portugueese barcas mandou
fazere, e lá irán nas barcas
migo mia filha e noss'amigo.
Barcas
mandou lavrare e no mar as deitare, e lá
irán nas barcas migo mia filha e
noss'amigo.
Barcas mandou fazere e no mar as
metere, e lá irán nas barcas
migo mia filha e noss'amigo.
JOÁN
ZORRO [B 1154 / V 756]
Cabelos, los meus cabelos, el-Rei m'enviou por
elos: madre, que lhis
farei? Filha,
dade-os a el-Rei.
Garcetas, las mias garcetas, el-Rei m'enviou por
elas: madre, que lhis
farei? Filha,
dade-as a el-Rei.
JOÁN ZORRO [B 1155 / V 757]
Pela ribeira do
río cantando ía la dona
virgo d'amor: «Venhan as barcas polo
río a sabor».
Pela ribeira do
alto cantando ía la dona
d'algo d'amor: «Venhan as barcas polo
río a sabor».
JOÁN ZORRO [B 1156 / V
758]
Mete el-Rei barcas no río forte; quen amig'ha que Deus lho
amostre: alá vai, madr', ond'hei
suidade!
Met'el-Rei, barcas na Estremadura; quen amig'ha que Deus lho
aduga: alá vai, madre, ond'hei
suidade.
JOÁN ZORRO [B 1157 / V 759]
Jus'a lo mar é o
río; eu namorada irei u el-Rei arma
navío. Amores, convosco m'irei.
Jus'a lo
mar é o alto; eu namorada irei u el-Rei
arma o barco. Amores, convosco m'irei.
U
el-Rei arma navío eu namorada irei pera
levar a virgo. Amores, convosco
m'irei.
U el-Rei arma o barco eu
namorada irei pera levar a d'algo. Amores,
convusco m'irei.
JOÁN ZORRO [B 1158 / V 760]
Pela ribeira do
río salido trebelhei, madre, con meu
amigo: amor hei migo,
que non
houvesse; fiz por
amigo, que non fezesse!
Pela ribeira do
río levado trebelhei, madre, con meu
amado: amor hei migo,
que non
houvesse; fiz por
amigo, que non fezesse!
JOÁN ZORRO
[B (1158bis) / V 761]
Bailemos agora, por Deus, ai velidas, so
aquestas avelaneiras frolidas e quen for velida como nós,
velidas, se amigo amar, so aquestas
avelaneiras frolidas verrá
bailar.
Bailemos agora, por Deus, ai loadas, so aquestas avelaneiras
granadas e quen for loada como nós,
loadas, se amigo amar. so aquestas
avelaneiras granadas verrá
bailar.
JUIÃO BOLSEIRO [B 1165 / V 771]
Sen meu amigo manh'eu
senlheira e sol non dormen estes olhos meus; e, quant'eu posso, peç'a luz
a Deus e non mi a dá per nulha
maneira. Mais, se masesse con meu
amigo, a luz agora sería migo.
Quand'eu
con meu amigo dormía, a noite non durava nulha ren, e ora dur'a noit'e vai
e ven, non ven a luz, nen pareç'o día. Mais,
se masesse con meu amigo, a luz agora sería
migo.
E, segundo, com'a mí parece, comigo man meu lum'e meu
senhor, ven log'a luz, de que non hei sabor, e ora vai a noit'e ven e
crece. Mais se masesse con meu
amigo, a luz agora sería migo.
Pater
nostrus rez'eu máis de cento por aquel que morreu na vera cruz, que el mi
mostre mui cedo a luz, mais mostra-mi as noites
d'avento. Mais, se masesse con meu
amigo, a luz agora sería migo.
JUIÃO
BOLSEIRO [B 1166 / V 772]
Da noite d'eire poderan fazer grandes tres
noites, segundo meu sén, mais na d'hoje mi vëo muito
ben, ca vëo meu amigo, e, ante que
lh'enviasse dizer ren, vëo a luz e foi logo
comigo.
E, pois m'eu eire senheira deitei, a noite foi e vëo e
durou, mais a d'hoje pouco a semelhou, ca
vëo meu amigo; e, tanto que mi a falar
começou, vëo a luz e foi logo comigo.
E
comecei eu eire de cuidar e começou a noite de crecer, mai-la d'hoje non
quis assí fazer, ca vëo meu amigo e,
faland'eu con el a gran prazer, vëo a luz e foi
logo comigo.
JUIÃO BOLSEIRO [B 1168 / V 774]
Nas barcas novas
foi-s'o meu amigo d'aquí e vej'eu viír barcas e tenho que ven
i, mia madre, o meu amigo.
Atendamos, ai
madre, sempre vos querrei ben, ca vejo viír barcas e tenho que i
ven, mia madre, o meu amigo.
Non fac'eu
desaguisado, mia madre, no cuidar, ca non podía muito sen mí alhur
morar, mia madre, o meu amigo.
JUIÃO
BOLSEIRO [B 1169 / V 775]
Vej'eu, mia filha, quant'é meu cuidar, as
barcas novas viír pelo mar en que se foi
voss'amigo d'aquí. Non vos pes, madre, se Deus
vos empar, irei veer se ven meu
amigu'i.
Cuid'eu, mia filha, no meu coraçón das barcas novas que
aquelas son en que se foi voss'amigo
d'aquí. Non vos pes, madre, se Deus vos
empar, irei veer se ven meu
amigu'i.
Filha fremosa, por vos non mentir, vej'eu as barcas pelo mar
viír en que se foi voss'amigo
d'aquí. Non vos pes, madre, se Deus vos
empar, irei veer se ven meu amigu'i.
Non
vos pes, madre, quant'eu poder ir, irei veer se
ven meu amigu'i.
JUIÃO BOLSEIRO [B 1171 / V 777]
Mal me
tragedes, ai filha, porque quer'haver amigo, e pois eu, con vosso
medo, non o hei, nen é comigo, non hajade-la
mia graça e dé-vos Deus, ai mia
filha, filha que vos assí
faça, filha que vos assí faça.
Sabedes
ca sen amigo nunca foi molher viçosa, e, porque mi o non
leixades haver, mia filha fremosa, non
hajade-la mia graça e dé-vos Deus, ai mia
filha, filha que vos assí
faça, filha que vos assí faça.
Pois eu
non hei meu amigo, non hei ren do que desejo, mais, pois que mi por vós
vëo, mia filha, que o non vejo, non
hajade-la mia graça e dé-vos Deus, ai mia
filha. filha que vos assí
faça, filha que vos assí faça.
Per vós
perdí meu amigo, por que gran coita padesco, e, pois que mi o vós
tolhestes e melhor ca vós paresco, non
hajade-la mia graça e dé-vos Deus, ai mia
filha, filha que vos assí
faça, filha que vos assí faça.
JUIÃO
BOLSEIRO [B 1173 / V 779]
Fex üa cantiga d'amor ora meu amigo por
mí, que nunca melhor feita vi, mais, como x'é mui
trobador, fez üas lirias no
son que mi sacan o coraçón,
Muito ben se
soube buscar, por mí alí quando a fez, en loar-mi muit'e meu
prez, mais, de pran, por xe mi matar, fez
üas lirias no son que mi sacan o
coraçón.
Per bõa fe ben baratou de a por mí bõa fazer e muito lho
sei gradecer, mais vedes de que me
matou, fez üas lirias no
son que mi sacan o coraçón.
JUIÃO
BOLSEIRO [B 1176 / V 782]
Aquestas noites tan longas que Deus fez en
grave día por mí, por que as non dormio e por que as non
fazía no tempo que meu
amigo soía falar comigo?
Porque as fez
Deus tan grandes non posso eu dormir, coitada, e, de como son
sobejas, quisera eu outra vegada no tempo
que meu amigo soía falar comigo.
Porque
as Deus fez tan grandes sen mesura desiguaes e as eu dormir non
posso, porque as non fez ataes no tempo que
meu amigo soía falar comigo?
LOPO [B
1249 / V 854]
Polo meu mal filhou agora el-Rei de mar a mar, assí Deus
mi perdón, ca levou sigo o meu coraçón e quanto ben hoje eu no
mund'hei: se o el-Rei sigo non
levasse, mui ben creo que migo
ficasse.
O meu amigu'e meu lum'e meu ben non s'houver'assí de mí a
partir, mais ante se mi houver'a espedir, e veed'ora qual é o meu
sén: se o el-Rei sigo non
levasse, mui ben creo que migo
ficasse.
O meu amigo pois con el-Rei é, a mia coita é qual pode
seer, semelha-mi a mí ja par de morrer; esto vos dig'ora per bõa
fe: se o el-Rei sigo non
levasse, mui ben creo que migo
ficasse.
LOPO [B 1252 / V 857]
Filha, se gradoedes, dizede
que havedes. Non mi dan amores
vagar.
Filha, se ben hajades, dizede, non
mençades. Non mi dan amores
vagar.
Dizede, pois vos mando, por que ides
chorando. Non mi dan amores vagar.
Par
San Leuter vos digo, cuidand'en meu
amigo, Non mi dan amores
vagar.
LOPO [B 1254 / V 859]
Disseron-m'agora do meu
namorado que se foi sanhud'e sen o meu
mandado. E por que s'assanhou agora o meu
amigo?
Sabe-o San Leuter, a que eu muito roguei, que non merecí por
que o sanhud'hei. E por que s'assanhou agora o
meu amigo?
Non lho merecí eu nunca, pois foi nada, madr', e fui un día
por el mal julgada. E por que s'assanhou agora
o meu amigo?
LOURENÇO [B 1261 / V 866]
Üa moça
namorada dizía un cantar d'amor, e diss'ela: «Nostro Senhor, hoj'eu
foss'aventurada que oíss'o meu
amigo com'eu este cantar digo!»
A moça
ben parecía, e en sa voz manselinha cantou e diss'a
meninha: «Prouguess'a Santa María que oíss'o
meu amigo com'eu este cantar
digo!»
Cantava mui de coraçón e mui fremosa estava; e disse, quando
cantava: «Pec'eu a Deus por pediçón que
oíss'o meu amigo com'eu este cantar
digo!»
LOURENÇO [B 1262 / V 867]
Tres moças cantavan
d'amor, mui fremosinhas pastores, mui coitadas dos amores. E
diss'end'üa, mia senhor: «Dized', amigas,
comigo o cantar do meu amigo».
Todas
tres cantavan mui ben, come moças namoradas e dos amores coitadas. E
diss'a por que perço o sén: «Dized', amigas,
comigo o cantar do meu amigo».
Que gran
sabor eu havía de as oír cantar entón! E prougue-mi de coraçón quanto
mia senhor dizía: «Dized', amigas,
comigo o cantar do meu amigo».
E se as
eu máis oísse a que gran sabor estava! E que muito me pagava de como
mia senhor disse: «Dized', amigas,
comigo o cantar do meu
amigo».
MARTÍN CAMPINA [B 1182 / V 788]
O meu amig', amiga,
vej'andar trist'e cuidando e non poss'entender por que trist'anda, si veja
prazer, pero direi-vos quanto é meu
cuidar: anda cuidand'en se d'aquí
partir e non s'atreve sen mí a
guarir.
Anda tan triste que nunca máis vi andar nulh'homen e en saber
punhei o por que era, pero non o sei, pero direi-vos
quant'end'aprendí: anda cuidand'en se d'aquí
partir e non s'atreve sen mí a
guarir.
Atán trist'anda que nunca vi quen tan trist'andasse no seu
coraçón, e non sei por que nen por qual razón, pero direi-vos
quant'aprendí én: anda cuidand'en se d'aquí
partir e non s'atreve sen mí a
guarir.
|