Cantigas de amigo

Páxina Anterior

Parte nº 7

Páxina Seguinte

amigo007.html


JOÁN ZORRO [B 1153 / V 755]

El-Rei de Portugale
barcas mandou lavrare,
     e lá irán nas barcas migo
     mia filha e noss'amigo.

El-Rei portugueese
barcas mandou fazere,
     e lá irán nas barcas migo
     mia filha e noss'amigo.

Barcas mandou lavrare
e no mar as deitare,
     e lá irán nas barcas migo
     mia filha e noss'amigo.

Barcas mandou fazere
e no mar as metere,
     e lá irán nas barcas migo
     mia filha e noss'amigo.



JOÁN ZORRO [B 1154 / V 756]

—Cabelos, los meus cabelos,
el-Rei m'enviou por elos:
     madre, que lhis farei?
          —Filha, dade-os a el-Rei.

—Garcetas, las mias garcetas,
el-Rei m'enviou por elas:
     madre, que lhis farei?
          —Filha, dade-as a el-Rei.



JOÁN ZORRO [B 1155 / V 757]

Pela ribeira do río
cantando ía la dona virgo
     d'amor:
«Venhan as barcas polo río
     a sabor».

Pela ribeira do alto
cantando ía la dona d'algo
     d'amor:
«Venhan as barcas polo río
     a sabor».



JOÁN ZORRO [B 1156 / V 758]

Mete el-Rei barcas no río forte;
quen amig'ha que Deus lho amostre:
     alá vai, madr', ond'hei suidade!

Met'el-Rei, barcas na Estremadura;
quen amig'ha que Deus lho aduga:
     alá vai, madre, ond'hei suidade.



JOÁN ZORRO [B 1157 / V 759]

Jus'a lo mar é o río;
     eu namorada irei
u el-Rei arma navío.
     Amores, convosco m'irei.

Jus'a lo mar é o alto;
     eu namorada irei
u el-Rei arma o barco.
     Amores, convosco m'irei.

U el-Rei arma navío
     eu namorada irei
pera levar a virgo.
     Amores, convosco m'irei.

U el-Rei arma o barco
     eu namorada irei
pera levar a d'algo.
     Amores, convusco m'irei.



JOÁN ZORRO [B 1158 / V 760]

Pela ribeira do río salido
trebelhei, madre, con meu amigo:
     amor hei migo,
     que non houvesse;
     fiz por amigo,
     que non fezesse!

Pela ribeira do río levado
trebelhei, madre, con meu amado:
     amor hei migo,
     que non houvesse;
     fiz por amigo,
     que non fezesse!



JOÁN ZORRO [B (1158bis) / V 761]

Bailemos agora, por Deus, ai velidas,
so aquestas avelaneiras frolidas
e quen for velida como nós, velidas,
     se amigo amar,
so aquestas avelaneiras frolidas
     verrá bailar.

Bailemos agora, por Deus, ai loadas,
so aquestas avelaneiras granadas
e quen for loada como nós, loadas,
     se amigo amar.
so aquestas avelaneiras granadas
     verrá bailar.



JUIÃO BOLSEIRO [B 1165 / V 771]

Sen meu amigo manh'eu senlheira
e sol non dormen estes olhos meus;
e, quant'eu posso, peç'a luz a Deus
e non mi a dá per nulha maneira.
     Mais, se masesse con meu amigo,
     a luz agora sería migo.

Quand'eu con meu amigo dormía,
a noite non durava nulha ren,
e ora dur'a noit'e vai e ven,
non ven a luz, nen pareç'o día.
     Mais, se masesse con meu amigo,
     a luz agora sería migo.

E, segundo, com'a mí parece,
comigo man meu lum'e meu senhor,
ven log'a luz, de que non hei sabor,
e ora vai a noit'e ven e crece.
     Mais se masesse con meu amigo,
     a luz agora sería migo.

Pater nostrus rez'eu máis de cento
por aquel que morreu na vera cruz,
que el mi mostre mui cedo a luz,
mais mostra-mi as noites d'avento.
     Mais, se masesse con meu amigo,
     a luz agora sería migo.



JUIÃO BOLSEIRO [B 1166 / V 772]

Da noite d'eire poderan fazer
grandes tres noites, segundo meu sén,
mais na d'hoje mi vëo muito ben,
     ca vëo meu amigo,
e, ante que lh'enviasse dizer ren,
     vëo a luz e foi logo comigo.

E, pois m'eu eire senheira deitei,
a noite foi e vëo e durou,
mais a d'hoje pouco a semelhou,
     ca vëo meu amigo;
e, tanto que mi a falar começou,
     vëo a luz e foi logo comigo.

E comecei eu eire de cuidar
e começou a noite de crecer,
mai-la d'hoje non quis assí fazer,
     ca vëo meu amigo
e, faland'eu con el a gran prazer,
     vëo a luz e foi logo comigo.



JUIÃO BOLSEIRO [B 1168 / V 774]

Nas barcas novas foi-s'o meu amigo d'aquí
e vej'eu viír barcas e tenho que ven i,
     mia madre, o meu amigo.

Atendamos, ai madre, sempre vos querrei ben,
ca vejo viír barcas e tenho que i ven,
     mia madre, o meu amigo.

Non fac'eu desaguisado, mia madre, no cuidar,
ca non podía muito sen mí alhur morar,
     mia madre, o meu amigo.



JUIÃO BOLSEIRO [B 1169 / V 775]

—Vej'eu, mia filha, quant'é meu cuidar,
as barcas novas viír pelo mar
     en que se foi voss'amigo d'aquí.
     —Non vos pes, madre, se Deus vos empar,
     irei veer se ven meu amigu'i.

—Cuid'eu, mia filha, no meu coraçón
das barcas novas que aquelas son
     en que se foi voss'amigo d'aquí.
     —Non vos pes, madre, se Deus vos empar,
     irei veer se ven meu amigu'i.

—Filha fremosa, por vos non mentir,
vej'eu as barcas pelo mar viír
     en que se foi voss'amigo d'aquí.
     —Non vos pes, madre, se Deus vos empar,
     irei veer se ven meu amigu'i.

Non vos pes, madre, quant'eu poder ir,
     irei veer se ven meu amigu'i.



JUIÃO BOLSEIRO [B 1171 / V 777]

Mal me tragedes, ai filha,
porque quer'haver amigo,
e pois eu, con vosso medo,
non o hei, nen é comigo,
     non hajade-la mia graça
     e dé-vos Deus, ai mia filha,
     filha que vos assí faça,
     filha que vos assí faça.

Sabedes ca sen amigo
nunca foi molher viçosa,
e, porque mi o non leixades
haver, mia filha fremosa,
     non hajade-la mia graça
     e dé-vos Deus, ai mia filha,
     filha que vos assí faça,
     filha que vos assí faça.

Pois eu non hei meu amigo,
non hei ren do que desejo,
mais, pois que mi por vós vëo,
mia filha, que o non vejo,
     non hajade-la mia graça
     e dé-vos Deus, ai mia filha.
     filha que vos assí faça,
     filha que vos assí faça.

Per vós perdí meu amigo,
por que gran coita padesco,
e, pois que mi o vós tolhestes
e melhor ca vós paresco,
     non hajade-la mia graça
     e dé-vos Deus, ai mia filha,
     filha que vos assí faça,
     filha que vos assí faça.



JUIÃO BOLSEIRO [B 1173 / V 779]

Fex üa cantiga d'amor
ora meu amigo por mí,
que nunca melhor feita vi,
mais, como x'é mui trobador,
     fez üas lirias no son
     que mi sacan o coraçón,

Muito ben se soube buscar,
por mí alí quando a fez,
en loar-mi muit'e meu prez,
mais, de pran, por xe mi matar,
     fez üas lirias no son
     que mi sacan o coraçón.

Per bõa fe ben baratou
de a por mí bõa fazer
e muito lho sei gradecer,
mais vedes de que me matou,
     fez üas lirias no son
     que mi sacan o coraçón.



JUIÃO BOLSEIRO [B 1176 / V 782]

Aquestas noites tan longas
que Deus fez en grave día
por mí, por que as non dormio
e por que as non fazía
     no tempo que meu amigo
     soía falar comigo?

Porque as fez Deus tan grandes
non posso eu dormir, coitada,
e, de como son sobejas,
quisera eu outra vegada
     no tempo que meu amigo
     soía falar comigo.

Porque as Deus fez tan grandes
sen mesura desiguaes
e as eu dormir non posso,
porque as non fez ataes
     no tempo que meu amigo
     soía falar comigo?



LOPO [B 1249 / V 854]

Polo meu mal filhou agora el-Rei
de mar a mar, assí Deus mi perdón,
ca levou sigo o meu coraçón
e quanto ben hoje eu no mund'hei:
     se o el-Rei sigo non levasse,
     mui ben creo que migo ficasse.

O meu amigu'e meu lum'e meu ben
non s'houver'assí de mí a partir,
mais ante se mi houver'a espedir,
e veed'ora qual é o meu sén:
     se o el-Rei sigo non levasse,
     mui ben creo que migo ficasse.

O meu amigo pois con el-Rei é,
a mia coita é qual pode seer,
semelha-mi a mí ja par de morrer;
esto vos dig'ora per bõa fe:
     se o el-Rei sigo non levasse,
     mui ben creo que migo ficasse.



LOPO [B 1252 / V 857]

—Filha, se gradoedes,
dizede que havedes.
     —Non mi dan amores vagar.

—Filha, se ben hajades,
dizede, non mençades.
     —Non mi dan amores vagar.

—Dizede, pois vos mando,
por que ides chorando.
     —Non mi dan amores vagar.

—Par San Leuter vos digo,
cuidand'en meu amigo,
     —Non mi dan amores vagar.



LOPO [B 1254 / V 859]

Disseron-m'agora do meu namorado
que se foi sanhud'e sen o meu mandado.
     E por que s'assanhou agora o meu amigo?

Sabe-o San Leuter, a que eu muito roguei,
que non merecí por que o sanhud'hei.
     E por que s'assanhou agora o meu amigo?

Non lho merecí eu nunca, pois foi nada,
madr', e fui un día por el mal julgada.
     E por que s'assanhou agora o meu amigo?



LOURENÇO [B 1261 / V 866]

Üa moça namorada
dizía un cantar d'amor,
e diss'ela: «Nostro Senhor,
hoj'eu foss'aventurada
     que oíss'o meu amigo
     com'eu este cantar digo!»

A moça ben parecía,
e en sa voz manselinha
cantou e diss'a meninha:
«Prouguess'a Santa María
     que oíss'o meu amigo
     com'eu este cantar digo!»

Cantava mui de coraçón
e mui fremosa estava;
e disse, quando cantava:
«Pec'eu a Deus por pediçón
     que oíss'o meu amigo
     com'eu este cantar digo!»



LOURENÇO [B 1262 / V 867]

Tres moças cantavan d'amor,
mui fremosinhas pastores,
mui coitadas dos amores.
E diss'end'üa, mia senhor:
     «Dized', amigas, comigo
     o cantar do meu amigo».

Todas tres cantavan mui ben,
come moças namoradas
e dos amores coitadas.
E diss'a por que perço o sén:
     «Dized', amigas, comigo
     o cantar do meu amigo».

Que gran sabor eu havía
de as oír cantar entón!
E prougue-mi de coraçón
quanto mia senhor dizía:
     «Dized', amigas, comigo
     o cantar do meu amigo».

E se as eu máis oísse
a que gran sabor estava!
E que muito me pagava
de como mia senhor disse:
     «Dized', amigas, comigo
     o cantar do meu amigo».



MARTÍN CAMPINA [B 1182 / V 788]

O meu amig', amiga, vej'andar
trist'e cuidando e non poss'entender
por que trist'anda, si veja prazer,
pero direi-vos quanto é meu cuidar:
     anda cuidand'en se d'aquí partir
     e non s'atreve sen mí a guarir.

Anda tan triste que nunca máis vi
andar nulh'homen e en saber punhei
o por que era, pero non o sei,
pero direi-vos quant'end'aprendí:
     anda cuidand'en se d'aquí partir
     e non s'atreve sen mí a guarir.

Atán trist'anda que nunca vi quen
tan trist'andasse no seu coraçón,
e non sei por que nen por qual razón,
pero direi-vos quant'aprendí én:
     anda cuidand'en se d'aquí partir
     e non s'atreve sen mí a guarir.

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega