BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 111]      A NAI D' O SOLDADO                     I           ¡cómo chove!      ¡Cómo chove! A pingas d' auga fan n-os vidros ¡chís! ¡chís! ¡chás! o vento xeme n-a serra e n-o curro oubea o can, que cicais presint' ô lobo que fuxind' a tempestá, pechou os ollos locentes e trompicando cicais perdeu o estreito camiño qu' antr' os toxos fixo xa de tanto sair d' a coba e vir de car' ô lugar ¡Cómo chove fora e dentro! ¡Cómo brua o vendaval! [p. 112] Hastr' está morrend' o lume, pois pol-a bufarda can pingas d' auga y-entra o vento e barr' a cinsa d' o lar ¿Ond' estarás meu filliño? ¡Meu filliño! ¿ond' estarás? ¿Onde pasarás a noite mentres chora a tua nai...? Cicais, meu amor, morrendo sin que ch' eu poida pechar aquiles ollos tan lindos que daban tal craridá qu' esta noite fora día s' eu os chegase á mirar.                II      ¡sempre é inverno!      Ist' ano n-hay primaveira tod' é inverno, ¡santo Dios! ¡hastr' os pitiños non nacen! ¡hastr' as galiñas non pon! Os aniños non rebuldan d' as ovellas en redor... cuasque non verdex' o campo ¡meu Dios! ¡se non quenta o sol! S' eu tremo sempre c' o frio dendes qu' o rapás marchou... nin cantan os paxariños... eu non ouzo o reiseñor. [p. 113] Tod' está durmind' e mudo dendes qu' o meu curazon está triste y-afrixido, dendes qu' o rei me levou aquela prenda adourada que vida y-animaceon dab' á canto ven os ollos á cant' alenta en redor; os meus ollos cheos de bagoas nunca ven a luz d' o sol. ¿Ond' estarás, meu filliño? ¿Ond' estarás, meu amor...?

© 2006 Biblioteca Virtual Galega