BVG     Atrás    Índice de Páxinas

Ao mar os horizontes e ás miñas sens os días Así como a palabra perdida torna ao centro volve o ser e devala e nunca o ritmo dun empardecer coas cores do confín vén salvarme. ¿Entenderá o destino as tentativas, a rebelión visíbel do que sen fin desperto pensa talvez na morte? Pode que a pergunta nos deixe inermes, cegos, diante do grande enigma; ¿mais que —noutro tempo— deus ignoto deu tal castigo a un home? Perségueme inda a sombra cando pola encosta inerte sinto a pena en min. Que ningún ser ou cousa amose compaixón; tal precio paga quen desafía o oculto e ousa demandar razón e causa, tan amarga e terríbel a súa débeda é.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega