BVG     Atrás    Índice de Páxinas

VERSOS PRIMOS AZILAG

Ergueuse Galaaz no seu cabalo branco para enxergar os bordes da parede xigante dende o fondo granítico dun inmenso barranco que parece berrarlle: "¡Non sigades adiante!" Mira e mira o valado, sopesando o atranco, o baril cabaleiro de arriscado talante, ollos verdeazulados de mar alto e bravío e cabelos de trigo candeal en estío. Vai en busca do santo Graal o cabaleiro; recibira o encargo do mesmísimo Arturo, aquel rei namorado dun soño milagreiro, por iso mira ousado cara ao alto do muro. Xa soña os seus cabelos ornados de loureiro pois ten a excalibor e constrúe o futuro. Así, dando na pedra fortes golpes de espada empezou cunha fenda e acabou cunha escada, segundo nos informa Sallinabac, o bardo, que cantou nunha noite de estrelas o suceso. Comezou Galaaz a subir, ao resgardo das escadas labradas polo gládico exceso, cando ollou como un vulto ou titánico fardo de color amarela que atrancaba o acceso: era a mole soberbia de Azilag, o letal gardián das sete estrelas, do sol e do Graal.   Un negro corvo gralla máis alá, no castelo, como negro presaxio do inminente intrusismo, mentres os contrincantes aplícanse con celo a gañar o futuro, a defender o abismo; move o guerreiro a espada, e provoca un desvelo; move o dragón un pé e xa provoca un sismo; sete veces intenta coroar as escadas e sete é rexeitado por sete labaradas, e na sétima vez o guerreiro teimudo pronuncia sete veces o esconxuro sagrado e aparece Lebasi maxestoso, varudo, coa coroa cinguida no cabelo dourado e un nimbo misterioso servíndolle de escudo. Erguendo a man dereita cara ao dragón irado falou, con voz tronante e altiva maxestade, na mirada un sereno claror de eternidade: "¡Malia ti, que detés o progreso do mundo! ¡Malia ti, que te opós ás sagradas empresas!" O dragón amarelo resollou, iracundo. "En castigo estas veigas, castelos e devesas serán de agora en diante e para sempre fundo de magos e señores". "Non arrisques promesas porque hai para evitalas no alto deste cume moita alma no corpo, na lingua moito lume".   Levanta entón o mago a man dereita e traza sete cruces no aire, e sete veces berra un potente esconxuro que o dragón adelgaza e converte nun boi dos que aran a terra, manso boi e marelo que inaugura unha raza. Berra rudo o guerreiro forte brado de guerra pois xa ten un camiño rutilante de luces e o poder de cambiar as estrelas en cruces. Mentres tanto o que fora dragón, humildemente, reclámalle a Lebasi que o mate ¡malpocado!: "Evítame o martirio de vivir entre a xente con fasquía de boi". "¡Achégate ao meu lado! Vivirás entre os homes e serás obediente, mais, para que non sufras recordando o pasado, tirareiche a conciencia de que fuches dragón gardián das sete cruces, do pan e do copón".

© 2006 Biblioteca Virtual Galega