BVG     Atrás    Índice de Páxinas

COMPAÑEIRA FOI EN GONDOMAR

Alí tiña que ser, en Gondomar, onde o aire era aurora cromática e radiante, exultante burbulla de colores, alegre pompa de policromía; tivo que ser alí, en Gondomar, rúas de pedra queda, onde a calma andaba ceibe pola vida señoreando paseniñamente cada alegre canción, cada palabra, cada raio de luz de cada estrela, de cada sol, de cada pensamento. Tiña, tiña que ser en Gondomar, rúas de calma pétrea, onde as pedras se viraban bolboretas cando as mirabas ti; tivo que ser alí no Gondomar aquel entusiasmado e xove habitado de pedrasbolboreta, onde aquela estreliña luarenga derretía pingueiras de luz de Gondomar nos nosos ollos, dianas de arrebol; alí, no Gondomar de calmas casas, rúas de bolboretas empedradas, onde a pequena fonte esparexía chorros de vida cantareira sobre o noso rebumbio de silencios.   Tiña que ser na vila de casas exultantes, de calmas de arrebol, onde os salgueiros cantaruxaban solermeiramente anainas de colores pra arrolaren a nosa algarabía silandeira. Alí tiña que ser, nese xove arrebol de bolboretas calmas e policromía luarenga ocupado por ti; en Gondomar, en fin. E foi alí onde o mundo se fixo primavera.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega