A cámara de névoa

Páxina Anterior

VI.

Páxina Seguinte

v2vitorvaqueirocamaradenevoa002.html

Unha raiola entrou.
Deceu unha segunda
de comprimento exacto.
A escuridade encheu os ocos vougos
coa flegma cerimonial dun numismático,
medrando e gabeando
nos degraos da mourenza.
Aquí
os ocres ou as neves recolleron
encárregos fluviais
e o latexo senlleiro e silandeiro
de retrincos de vida
dos seres mais ubicuos e sinxelos.
Aquí fora posíbel
que nunha donda tona da invernía
aconteceran por baixo das olladas
estrañas reaccións de condensaxe
e procesos dinámicos
na calmaría aparente
da inmutabilidade.
Aquí a complexidade
enleada entre cores e filtros requintados,
coiteladas de luz
que entran ao subaixo, ás apalpadas,
en canto se percebe un borboriño
como un lene arrecendo de morangos.

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega