BVG     Atrás    Índice de Páxinas

os amigos son os que mellor entenden que ás veces a cidade ten o xesto seductor coma o perigo. e madrugadas con dentes afiados quebran en coitelas os peores locais da cidade. e que os días de despois son moi tristes. que me esquece o sorriso e non me sae dicirche nada lindo só outono. e entón, como eles coñecen as dores que se apegan nos abrigos veñen buscarme á casa e imos á beira do río, soleada república do noso abrazo, e chespir remove as follas da figueira batendo coa súa cabeciña de globo na calma da tarde onde a única dor posible é unha doce molestia, no xogo da man, aquí. é desta cordiña invisible que nos mantén así, unidos.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega