|
Como qu'é costume antigua
N'os peródicos enxebres,
Cand'un ano se remata,
Cando pasa San Silvestre,
Saludar ôs seus amigos,
Suscritores e mais xente
Que s'intresa pol-o diario
Qu'un escribe, (casi sempre
Sin ver nunca d'o traballo
Os laúdes que merece)
N-é posibre qu'ista Gaita
Sal a hoxe indiferente
Sin cumprir c'o regramento
Que Il'impoñen esas leises
Tan galanas e cumpridas,
Tan xeitosas e corteses.
N-é posibre, n-é posibre
Inda qu'así Dios.... me leve
Ás ribeiras de Cariño,
D'o Ferrol ou Puentedeume.
Vaya pois, un saúdo,
D'aquesta Gaita,
Ós colégas y-amigos
D'acó d'a Habana.
Pra todos eles,
De moedas d'o Banco
Tres centos feixes.
Ós que mouran n'o slares
D'a nosa terra,
Que non pisen n'a vida
Ningunha allea:
Que non emigren,
Qu'emigrar é morrerse
Y-aló eles viven.
÷
¿Quen dixo n'un certo sitio
Que quedaba Rousalía,
Sin coroas n'a sua coba,
Sin estatuas aló en Iria?
Quen era o larpeiro ese?
Quen era? ¿Quen-o decia?
Que pensaba d'os galegos
Que vivimos n'esta Insua,
Ese escentrico d'os diabros,
Fillo, seique, d'a morriña?
¿Quen tachou d'esquencimento
Entr'os fillos de Galicia,
Ós que sempre figuraron,
A eito, en primeira fila,
Cando se tratou d'honrar
Os bos xenios d'a terriña?
¿Quen foi o larpeiro ese?
Quen era? ¿Quen o decía?
Agarde e non se trabuque
Que vou darll' unha noticia.
N'o mes prousimo, Febreiro,
Pol-os derradeiros dias,
N'o treato de Tacon
Y·en honor de Rousalía,
Levarás'a feliz cabo,
Festa literaria e lírica,
N'a que falará Montoro,
Espada, o señor de Insua,
Gabiño, Mendive, Ruiz,
Secundino Cora e ViIa.
C'os ochavos que recollan
D'as entradas e d'as rifas
Que se pensan en facer
Pra qu'as merquen os qu' asistan
A esa festa que, cal ela,
Non se pensa ver n'a vida,
Haberá ánque nada sobre,
Para erguerll' a Rousalía,
Unha estátua qu'a recorde,
N'as centurias que nos sigan,
Pois que n'esta todos, todos.
Veneramol-as suas cinzas.
¿Satisfixos'o fulleiro?
¿Non se satisfixo ainda?
¿Non se convenceu e o dito
De que dixo unha mentira?
¿Non lle basta o que dixemos?
¿Todavia? ¿Todavia?
Darálle creto entonces
Ó noso anuncio,
Cando chegue Febreiro
Pra vernos xuntos
Texendo croas
Ó cantor inspirado
D'as Follas Novas.
÷
N o mercado de Colon,
Qu'é un mercado d os d'a Habana,
Abreu unha tenda enxebre,
Un amigo d os d'a infanza,
Un rapaz qu'en Carballiño
Veu a luz, e que se chama,
Si non ment o reportorio
Que Amador de cote garda
Valentín Gonzalez...... e
Outras cousas que se calan.
Leva por nome o posto
Gaita Gallega
Este títolo basta
Pr'a sua encomenda.
¡Ben Valentin!
E n-esquenzas te quere
Sempre.
|
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas