Hai momentos en que unha semella quedar
atordada ao final do día. En retrospectiva véxome saíndo a cámara
lenta das casas e dos suburbios, como se o mundo me pesase toneladas nas
costas. Os meus pés ralentizados levantan o pó que sobe en lixos
visibles por entre os pregues do meu sari. Normalmente a luz da fin do
día está impresa na miña caluga e as pálpebras pechan máis despacio
na dor a esa velocidade. Os suspiros a cámara lenta parecen máis un
resoprar coa sobrecarga... Pero logo, pouco a pouco, as impresións van
pasando da lentitude a unha velocidade normal. E aquilo que tanto me
pesaba convértese en combustible ecolóxico. Cando chego á oficina xa
foron crecendo na miña cabeza os pasos e os plans. Véxome capaz de
poñelos en marcha.
Excelencia sanitaria
Hai uns meses organizamos un campo de saúde
reprodutiva para as mulleres do proxecto. As mulleres rara vez comentan
temas relacionados coa sexualidade, e en cousas tan básicas como a
menstruación, as rapazas acaban preguntándolles ás amigas porque non
teñen nin idea do que lles pasa. Ata o campo de saúde reproductiva, as
rapazas nin sequera sabían o que era unha compresa. Usaban os mesmos
panos que en Galiza hai uns cincuenta anos. Manter as mulleres
ignorantes con respecto ao seu corpo e á súa sexualidade é unha
garantía de éxito para o patriarcado.
As mulleres adultas teñen eses mesmos
problemas e outros engadidos, relacionados coa actividade sexual.
Mutalakshmi quería saber por qué non tiña descendencia. E a
xinecóloga díxolle que tiña que ir á consulta médica. Dixéronlle
que tiña o útero demasiado pequeno para concibir e que tería que
agardar uns anos. A min pareceume unha explicación algo estraña para
unha muller de 25 anos. Así que seguín preguntando. O médico fora
capaz de darlle esta información con mirarlle aos ollos. Un acto máis
de excelencia sanitaria.
O pechado camiño cara á política
Chégame con dúas preguntas e mirarlles aos
ollos. Pódese ver o interese, a necesidade de saber. Algunhas veces son
mulleres das clases de alfabetización. Outras beneficiarias dos grupos
de aforro. Samsat, que sabe ler, contaba con detalle o aprendido no
campo sanitario. A súa máxima ambición, estudar. Iso que ten 25 anos
e non rematou a primaria. Hai posibilidades de entrar na universidade
nesas circunstancias, comentámoslle.
Pero
ela coloca o pallu do sari tapando o pelo, engánchao detrás das
orellas e di coa boca pequena que a súa sogra nunca lle permitirá
estudar. Non pode saír da casa máis do que a familia política
considera estritamente necesario. Cando lle pregunto qué lle interesa
estudar di que política. Tamén lle pregunto se quere que falemos coa
súa sogra pero nega enerxicamente coa cabeza. Que alguén veña
preguntar agora por que hai poucas mulleres en política.
|