BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 33] Himno premiado con accésit nos Xogos frorás de Pontevedra no ano de 1880.   Salus, honor lausque Gallecii, virtute atque pulchritudine sua.                          Coro    ¡Salve, ou patria! fecunda Galicia, xardín dos encantos, lumeira da Fé, por teus héroes, da Hestoria delicia, sobindo hastr'os céos tua groria se vê.                               I                Rindámoll'â pátrea,             gallegos cantores,             de xustos loores [p. 34]             lumiôso caudal;             c'o eco das harpas             renóvese a vida             na terra frorida             do noso nadal.    Do teu folgo terribre e cantado en tantas loitanzas d'honor sin rival sea norte ise victor cravado d'a Ponte San Payo, n'a veira inmortal.                               II                ¡Ouh tempro brandido             d'estrelas e frores,             de castos amores             e froitas da paz,             xamais tí consintas             que turbas alleas             con viles cadeas             fostreguen tua faz.    Dend'o spazo dos astros perfundos, o ánxel da Hestória co libro ôs seus pés, [p. 35] mostra ledo tua cróas ô mundo pregoando qu'enxebres de míngua te vés.                               III                Varós subrimados             ô trono da cencia,             da pátria esistencia             guiad'o latir;             curáde do berce             da hispana grandeza,             qu'é prenda da alteza             d'un rico porvir.    Revoándo teu albo estandarte, qu'a Hostia dos libres n'os prigos cochóu, coma rayo escollido por Marte cadea de trunfos eternos che dóu.                               IV                Sigamos nosoutros [p. 36]             a ruta lucente             d'o sprito fervente             que loita por nós,             probando qu'os fillos             da celta froresta             non renden sua testa             non sendo ante Dios.    ¡Nai Galicia, s'ainda fai falla c'o sangue das venas teu bén requentar anque choivan trebós de metralla teu nome erguerémos n'a terra e n'o mar                               V                Xurémos, galaicos,             sin tírria nin saña             os lindes d'España             c'a espada soster;             pro cando alguen queira             coutar nosa terra,             ¡fundílo na serra!             ¡trunfar ou morrer! [p. 37]                          Coro    ¡Salve, ou patria! fecunda Galicia, xardín dos encantos, lumeira da Fé, por teus héroes, da Hestória delicia, subindo hastr'os céos tua groria se ve.                          Lema:      Tanto hai que cantar de Galicia      qu'un non sabe por onde empezar.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega