BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 38]                Alborada adicada âs garridas nenas d'a Cruña        Música de D. Pascual Veiga.                     I    Arriba qu'a Aurora comenza a pintar a luz que namora na terra e no mar. Deixád'os leitiños, meniñas, deixá, qu'os vosos olliños dan mais craridá.                     II    Como ese sol qu'alomea tan galán e spellador, [p. 39] vínde vos, soles d'a aldea, avival-o noso amor; que si con lumes e frores sab'a Aurora rebuldar, vosos cándidos amores saben mellor feitizar.                     III    Vínde, fillas d'a Alborada, vínd'a ver nacel-o sol, c'os labiños de granada que dan celos ô arrebol. E ô remanso d'os airiños d'a fontiña ô gorgullar, bailarémos en remuíños de duzoso suspirar.                     IV    Alá ven xa, raparigos, meu amor, miña iluseón, cochand'entre brancos prigos seu ferido corazón. [p. 40] N'hay aurora como ela, nin máis fresco caravel... ¡miña rula! ¡miña estrela! ¡morrerey por serche fiel!                     V    ¿Non vés, miña prenda, aquel sol n'Ourente? Seu lume crecente é neve pra min. Vén tí ôs meus brazos, ¡o mundo olvidemos! e amantes seremos da vida hastr'o fin. 1879.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega