[p. 41]
Nenas d'estas aldeas
tragué candeas
a bendecir,
que a Virxen Candeloria
vos brinda groria
c'o seu sonrir.
Traguéll'unha ruliña
d'a sua almiña
remedo fiel,
do seu amor semello,
decote espello
do candor d'él.
Con polas de romeiro,
sempre olideiro
ramos facé,
e con bendito inxempro
[p. 42]
seu sagro tempro
arrecendé.
Que ôs pés da Nai máis pura,
reina d'a altura
só debe arder
a luz que nas estrelas,
eternas velas
vemos tremer.
Diant'ela voso labio
sin vil resabio
brote a orazón,
qu'é ela a fonte sana
do bén que mana
do corazón.
E baixará do ceo
un río cheo
d'eterna lúz,
qu'afogue a crúa guerra
que fai da terra
sanguenta Crúz.
[p. 43]
Vinde que casadiños
os paxariños
reviven xa,
e Nai de tal Neniño,
compañeiriño
fiel vos dará.
30 Xaneiro 1876.
|