BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 51]    Arriba, canes, arriba, que mala rabia vos mate, en jueves matais el cerdo y en viernes comeis Ia carne.                          I    Pol-a patria quedei coxo e manco, e cando da guerra voltei ô lugar, ô alcalde pidínll'un estanco e él e seus fillos guindárom'un tranco, escarno facendo do meu lamentar.        Dend'estonces, por medo âs pancadas,        eu digo âs caladas: ¡Mala rabia te mate meu can case agradécel-o bén que che fán! [p. 52]                          II    Eu cramaba: Son manco da guerra, e dino é d'amparo quen compre o deber. Noustant'il dicía ca sorna mais perra:— meu coxilitranco, quedáras na terra, que garda seus membros quen tén que perder.        Dend'estonces, por medo âs pancadas,        eu digo âs caladas: ¡Mala rabia te mate, meu can, case agradécel-o bén que che fán!                          III    Pois, siñor, s'eu non fora, sospeito que a poucos quedára quezais que xantar. Todiños lle temos â vida direito... e estas cruciñas que trago no peito vosté... —¡Cala coxo, que as podo alcanzar!        Dend'estonces, por medo âs pancadas,        eu digo âs caladas: ¡Mala rabia te mate meu can, case agradécel-o bén que che fán! Xaneiro, 1881.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega