BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 55]    N'o medio das oliñas prateadas que mornas dend'a lua hastra mín chegan mándame, reiseñor, diluidíño o mel amainador das miñas penas.    Ti sabes canto gusto dos teus xiros dispidos d'arteficios embrollados, sinxela traduceón dos sentimentos que aniñan no teu seo namorado.    Dichoso tí, qu'atopas na frondía o prémeo natural das tuas trobas, sin medo ôs mordisquentos cabildeyos de quen, sin t'imitar, teus sons escoita.    C'a tua inspiraceón non asoballas a cantos donos s'erguen na comarca, ti cantas pra saúde do teu niño sin deputar riquezas nin privanzas. [p. 56]    N'os misterios da noite n'as frondías, c'o lume das estrelas t'entusiasmas, e ca tua dorada, fiel decote, cos meles d'armoñías t'emborrachas.    Sin cubizal-os ricos atavíos das mais prezadas paxaríles pompas, anque t'agaches n'o fondal espeso, gózas'o aire en estender tua sona.    Os argalleos da tua língoa douta, ceiba das trabas do triar medido, silencio impôn âs arpas alauradas que mais delirian por seguir teus xiros.    ¿Qué dis, que cantas do cheiror das frores, qu'o musgo embebe do teu brando niño? Prácech'o ledo gurgullar da fonte. ¿ou gustas mais do rexoubar dos pinos?

© 2006 Biblioteca Virtual Galega