D'o mar e d'a terra

Páxina Anterior

"As vágoas voantes" (p. 57)

Páxina Seguinte

Pagina nueva 1

[p. 57]



                                  Romanza



Ô insíne literato, alaurado poeta e distinto amigo meu
                           Barcia Caballero

              Non vagues, non, pol-a altura
           meu pelengrín pensamento,
           catando o rostro amorento
           do fillo aquel que ¡ai! perdín...;
           pois anque as áas querbares
           dos astros sobr'o remuíño,
           n'has de dar co-ese anxeliño
           do acorar meu hastr'o fin!...


              Deixa qu'hosannas entóe
           ôs pés do Ser infinito:
           deixa gozar seu esprito
           lonxe d'as vágoas do chán...
           por mais qu'as vágoas d'amore
           qu'os pais degaxan do seo
           ô lacrimeiro do ceo
           depurgadiñas voarán!

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega