[p. 11]
Balada
Carón d'as rüinas do vello castelo
da fonte da Serpe que deita no mar,
na posta da lúa, da escuma antr'o velo,
así xeme o sprito do cisne do Sar:
¡Ouh bardos galaicos! saúde e boanza:
a vos miña lira, meu pátreo ideal.
Loitá con esforzo, xa qu'eu malandanza
topei d'estas augas no peso brutal.
E as augas responden
con férvedo són.
¡Mais pesan as ondas
do mar da ambición.
¡Ouh terra frorida, progresa, deprende,
qu'o sabio sin lanzas, ôs tronos s'impón;
[p. 12]
aníma tuas artes, teus fornos
acende...
destonces temido será teu pendón.
Y as olas responden
con mais rexotón:
¡Podencia con vicios
non ten duración!
13 enero 1884.
|