BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 13]           (N'unha noite de xaneiro)      —¡Moito te quero,      cara de demo!...      —Eu a tí non,      cara de ladrón! (Recrebo garimoso popular.) (Ela por dentro, él por fora.)    —¡Tuntún!                   —¿Quén é?... ¡Non hai naide!    ¡Todos van na percesión!    —¡Abra que choven cantazos...    —Pois cóchate cos calzós; anque os croques na moleira dis que fan pensar millor!    —¡Miña sogra!...                   ¿Qué meu xenro?    —¿Non oi que chove a Dios dar? [p. 14]    —Pois meu xenriño, anda a presa e aprovéitate o luar.    —(¡Do deño si aquí n'afogo!) ¿E vosté ten corazón?...    —¡Home! e tí que m'o roeches non sabes si o teño ou non?...    —¡Pro almiña sei qu'a ten...!    —Si hei de quitar de tí raxas boa falta me fai tamén.    —E diga: ¿dos seus cartiños non pode emprestarme algún?    —Xa sei, xa; dos do meu corpo... ¡ben te agarraras con un!    —¡Xesus! ¡Canto se aquivoca! ¿e por qué me xulga así?...    —¡Coitadiño! e quen diaños ha de pensar mal de tí?    —¡Abrame, pois!                   —¡Quen poidese!    —Mesmo por vela toleo...    —Pois eu véndote rabeo...    —(¡Qu'esa breva non caese!)    —¿Conque verme? vaya logo! [p. 15] Pois pra me ver o refaixo bota os ollos por debaixo da porta, meu rulo.                   —(¡Fogo!).    —¡Pelos a Ia mar, siñora! que veño a darlle un biquiño.    —Na punta d'este fouciño podíasmo dar agora...    —E mais véñole a insiñar  contra o estéreco unha guía.    —¿A que ch'o insiñou o Zucio?    —¡Que non diga a filla vosa qu'eu de verdá non'a quero!    —Qu'o teu querer non ten pero xa cho sabe o lugar todo.    —¿N'é verdá?                   —¡Sí! meu xenriño, eres un home de ben.    (¡Cómate un lobo!)                   —E vostede, (¡Ah lurpia!) coma ninguén.    —¿E logo non abre?             —E cedo. [p. 16]    —Destoncias hastra manán.    —S'algo se ch'ofrece, manda.    —¿O cura ou o sacristán?    —¡Ai canté! ¡Eles t'acochen!    —¡N'adoecerás!                   —¡Larpán! 1888.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega