[p. 63]
Froyeiros caciques,
barrizo d'a aldea,
vergoña dos pobos,
carunchos da lei;
que Dios vos afunda
do mundo pr'albenda
por homes vendidos,
sin pátria nin fé.
C'as unllas molladas
n'a pía da ilesia,
gabiádelas carnes
dos vosos hirmás,
tripándoll'impíos
a Sancta Sanctorum
qu'a pôr de mil penas
logranon salvar.
[p. 64]
Ergués e guindades
as vosas feituras
pois sô por usura
furtás a eleución,
pra darlla en cambeyo
das chaves da vida
que os probes buceyan
no mar do delor!...
Con ese negocio,
dos ceos maldito,
boyando así ides
das vágoas no mar,
contando c'o amparo
dos donos da forza
hastra qu'unha racha
vos diga: !!Namáis!!
Ô lobo, gallegos,
ô lobo qu'é bravo
e Dios é convosco:
Xuntávos de vez;
abaixo os caciques,
[p. 65]
qu'as leis atropelan;
sin eles, goberno
pior, n'ha de haber!
1 Outono 1892.
|