BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 72]    Por moi garridas que foren as follas do pensamento, pra non deixar de sí rastro van caendo, ai, van caendo.    Cand'a verdade n'oureya entr'o frondal da palabra, son os folludos conceitos polvo que barre a xurrada.    Com'os remuíños d'outono barren os pasos d'a vreda, así se barren as copras que d'a verdá non naceran.    Cantá, poetas, cantade, erguend'a santa bandeira [p. 73] do batallón da verdade, pra darlle cor a esta era.    Non copiedes uns dos outros, pintad'as vosas ideyas; cada frol ten o seu cheiro, seu criar cada moleira.    O que non seipa cantare canto sint'e canto pensa, é millor que fech'os beizos, vale mais que dé âs orellas.    A verdade é ouro puro, a falsedá lama infesta, o adular traidor, fume, o vil mentir vilipendia.    Poetas, fillos do ceo, non torzás voso camiño; Lucifer tamén foi ánxel; Sócrates, home; pro dino!

© 2006 Biblioteca Virtual Galega