[p. 74]
Alborada
Música do Mestre Castro
Arpas dos nosos pinos,
liras do carballal,
gaita do verde outeiro,
os vosos dozores
xuntá c'os do mar:
Un himno de fé,
un himno de paz,
un himno de amor
cantá, cantá.
Queden por hoxe mudos
loitos e suspirar,
dádenos voso arrolo;
c'o són d'a esperanza
que falla nos fai,
[p. 75]
un himno de fé,
un himno de paz,
un himno d'amor
cantá, cantá.
C'os lánguedos rumores
qu'erguedes n'o serán,
guiando noso espirto,
presa das vaguedás,
ô altar misterioso
do campo estrelar,
un himno de fé,
un himno de paz,
un himno d'amor
cantá, cantá.
Mentras qu'a Noite cocha
do Sol a testa oural
y-o paxaríl gorxeo
seu triste adiós lle dá,
c'o brando riseo
d'a fonte e rial,
un himno de fé,
[p. 76]
un himno de paz,
un himno d'amor
cantá, cantá.
Do sospiroso peito
apaciguand'os ¡ais!;
espertand'a Esperanza
co seu amor de nai,
e co voso arrolo
qu'as penas estrai,
un himno de fé,
un himno de paz,
un himno d'amor
cantá, cantá.
|