[p. 80]
Balada
Gallega
«Todo
o mund'é pátrea» ¡O vento!
Pátrea comun sô no ceu:
no chau.... corpo e pensamento
tiran a ond'un naceu. |
Por millorar miña sorte
da miña terra emigrei,
agor'a voltas c'a morte
hastra queixarme non sei.
¿Quén maxinar, vágoas miñas,
qu'así viríamos dar
a un fondo leito d'espiñas
n'estrouta banda do mar!...
¡Ai, meus galáns arredores
terriña e ceo do meu lar,
olliños dos meus amores
a ond'eu vin a parar!
[p. 81]
O corazón sinto malo:
¿onde consolo hachará?
abala se de vós falo:
se calo suspiros dá!
S'eu a tí
voltara,
meu querido lar...
¡ai!... non me fartara,
non, de te bicar!
7 Sant-Yago 1888.
|