BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 82]           N'a festa de S. Bastián    —¿N'esta casa hai lume? —¡N'aquela, qu'hai fume!    (Xogo das catro esquinas.)    Foi ben curta a festa, miña Maruxiña. A xentiña é boa pro, ¡xa che non guisa! Xa non hai compango, acabouse a chicha, a sartén non roxe, o barril non pinga, e d'aquel molete que tan bén sabía non quedou frangulla nin pra unha galiña. Pilla a pandeireta, [p. 83] vámonos, filliña, ô lugar d'enfrente qu'hoxe alí dan vivas ôs qu'aquí moulaban onte nas tortillas. Dame esa zanfona, vámonos axiña, pois... pra os qu'andan tardos n'hai xamón nin misa.    —Pro, siñor, vostede onte non dicía que n'había xente como esta xentiña?... ¿cómo así deixala? eu agradescida..    —¡Déixate de leria! ¡anda, miña filla! todo o mundo foxe da lareira fria!    —Pro, meu pai, escoite: ¿qué dirá a familia? ¿qué dirán as mozas qu'amañado tiñan [p. 84] pra esta noite o baile?...    —¡Digan canto digan! Quen propón non manda como as miñas tripas. ¿nunca as tuas contas han de dar c'as miñas? Estes festexeiros poucas forzas tiñan: ti xa o ves, rapaza, n'has de ser bobiña! qu'os d'aló pormeten festa pra mais dias. ¿Próbanche as morcillas? ¿Queres ter d'abondo vaca e mais chacina, e botar un grolo trás da longaniza?...    —¡Vaya, non tolée!    —¿Gustanch'ou non, xílgara?    —Todas esas cousas, diga canto diga, pra os que dan ô beo n'han de d'andar tan listas. [p. 85]    —¡Val quen tén, rapaza! ¡val quen tén, neniña!    —¿E a palabra nosa?    —¡Tantarula! Mira, quen non ten pra lenzo n'há de dar camisas.    —Elle ben aceda toda esa doutrina!    —Pois pr'ô mais do mundo serve de cartilla...    —Dios llo pague estonces; pro, ¿vosté maxina qu'ha de durar tanto esa festa?                —Rica, ende s'acabando, nosa orella fina nos dirá onde botan novas dinamitas.    —Pro ¿cómo esculpamos nosa despedida?    —As esculpas, nena, trágueche cotifas: [p. 86] por moi ben qu'a doures eche o mesmo. ¡Arriba! ¡Non perdamos tempo! Vamos onde guisan, e quen queira noces él que as merque, filla. Tí descurre copras, moita encensaría, qu'eu direi contigo dando a zanfoniña: ¡Que por moitos anos viva o funcionista! Xa verás n'a mesa cantos dicen: ¡¡Viva!! e dimpois...: —¡Ahí quedas! Así ch'é a vida. 29 Enero 1884.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega