VAGO concerto que trae o vento,
Que fire as cordas d'o sentimento,
Eco d'o ceo, coro d' amor,
Voz d'os espritus anxelicales;
Gaita gallega ti moito vales;
Arrulo brando d'o curazon.
E quen te
fixo? Ninguen-o sabe
A tua armonia dulce e suave
Solo creála poidera Dios,
Dios que n'as nosas verdes montanas
Puxo as suas galas mais soberanas,
lmnos de brisas, xardís de fror.
Gaita gallega! bendita seas,,
Ti que feitizos tes n'as aldeas
[p. 66]
Cando parleira tocando vas,
Ti que consolas sensibres almas,
Ti que secretos doores calmas,
Sempre en Galicia, sempre serás.
Eres o embrema d'a nosa fala,
Fel semellanza dise alalala
Canto d'o noso pobo infelís.
Cantos encantos, canta armonía
Ten tarde e noite, mañan e dia
Todos atopo xuntos en tí.
Xá dés 'o vento d'unha alborada,
A melosiña dulce balada,
Xá d'as muñeiras o ledo son;
Sempre me praces, gaita gallega,
Y-a tua tocata facendo chega
Eco n'o fondo d'o curazon.
¡Ay cantas veces, veira unha fonte
Sentin teus ecos que dende o monte
Me troixo ó vento fresco é sótil!
¡E cantas veces sonando amores
'O brando arrulo d'os teus rumores
As miñas coitas adormecin!
Eres amante
sentida queixa,
Que xa se chega... que xa s'aleixa...
[p. 67]
Entre concertos de vibraciós;
C'un mismo tono ti ris e choras;
Ris co-as tuas notas arroubadoras
Choras c'o ronco que fai teu fol.
Quéixaste, falas, sospiras, choras,
Ti tes d'as augas murmulladoras
Ise constante prácido son,
A voz d'o xenio qu'o mundo corre,
O ay doorido d'aquil que morre...
Os dulces cantos d'o rousinol.
Non hay un peito de bo gallego
Que non che teña gaita un apego
Tenro e subrime cal-eres tí;
Cantos sonidos o mundo encerra,
Música branda d'a nosa terra,
Ti todos xuntos deixas sentir.
Fillos d'a nobre leyal Galicia
Non despreciedes ista delicia
Facede á gaita mais popular;
Ben-a muiñeira, ben-a alborada,
Deixáde sea sempre tocada,
N'aldea e souto, n'o monte e val. |
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas