BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 21] ¡O suavís anima! Fedro    Unha vella, moi vella, —xa tan vella Que no distrito naide a recordaba Nova, —como ouro en pano unha botella De vino xeneroso conservaba.           Aló, cando casara, De vinte anos e sendo a mellor moza De S. Pedro de Nós, —¡contandoo goza!— Un parente e padriño lle donara, E anque a botella en tanto aprecio tiña,           Que abril-a nunca quixo.           A probal-a â velliña Moveuse ô fin cando os noventa fixo; Mais, ¡ou dolor! o tempo evaporando O vino fora, e solo pra mamórea [p. 22]           No fondo foi deixando Restos, que olían, como o viño, a grórea, E a patroniña, en alto, a quén oíla Quixo, falou estónceas, a botella Alzando: "como a min, tamén é vella; Mais o esprito inda ten, n-hai mais que ulila."    ¡Ou rapaces, rapaces! n-esquenzades           Canto vos deixo dito; Que eses velliños, dos que vos burlades, Da mocedá que foi gardan o esprito, E si asi, rapaciños, non pensades,           Cando chegueis a vellos ¿Como os que veñan pensarán, coidades, Si se miran en vós, como en espellos?

© 2006 Biblioteca Virtual Galega