BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 23]    Pousou certo labrego unha aguillada, O seu carro ô deter, de un coche preto Que tiña alí a parada, Y en tanto âs ordenanzas, sin respeto, E man a man "auriga" e carreteiro N-a taberna votaban un chanqueiro, Conversación romperon A aguillada e a tralla, ponderando O poder que, de antigo, dominando Os máis rebeldes brutos exerceron.    —"Si —dixo a tralla— estralo, A galope sair fago ô cabalo, E si negarse quere, un lostregazo Ben a tempo e con arte Sentado, salva parte, Nos cuadrís ou no medio do espiñazo, Andar o fan, que ôs homes nada valla O imperio pra soster como unha tralla,"    "Pois, —falou a aguillada— [p. 24] Si finco o meu ferrote No pelexo dos bois, non digo nada: Sair os fago a trote, E mándeme o labrego Galvás, que en pronto os ei traguer a rego."    Protestaba o cabalo do que oía, Mais un dos bois, que en calma remoía, Conservando a cachaza Que conocemos todos Do peso propia e propia da súa raza, Nin perder os seus modos, Dixo âs marmuladoras: —"O poder de que tanto vos gravades, ¿Por qué, miñas siñoras, Con nós agora non exercitades?" E logo, unha cornada, Voar a tralla fixo e a aguillada.    Os que como estromento a forza tedes ¡Pra que decirvos máis, si me entendedes!

© 2006 Biblioteca Virtual Galega