BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 72]    Dous galos castizos, De lindo prumaxe, De crista encarnada E aposto donaire; Valentes, altivos, Sin par vixilantes, Co-as pitas, entrambos, Na rosca incansabres E os dous namorados, Sin duda rivales, Fureosos un día, Con louco coraxe Reñeron, e as causas, Según as comadres, Foi cal de eles tiña Máis fino o prumaxe, E non se podendo [p 73] De un modo amigabre Poñerse de acordo Firmando unhas paces Pra entrambos honrosas, Pra os dous aceutabres, Da cúrea correron Nas maus a botarse.    Siguíuse a pendéncea Con todos seus trámites: Houbo autos... por centos, Senténceas y-ensames, A pares non digo, Por dúceas, quizaves, Gastouse de tinta, Papel de mil crases, De polvos, obreas, De fío e de lacre, Contal-o ¿quén pode? Decil-o ¿quén sabe?    Pasaron os meses, Dous anos cabales, Y-en tanto dos galos Fermoso o prumaxe Fuxindo do corpo Lle foi por istantes, Primeiro, de proba, Das prumas máis grandes Puxeron nos autos, Despois, os curiales Pediron, e prumas [p. 74] Tiveron que darlles Pra que nos papeles Esgaravellasen, Y-o resto, os disgustos, Paseos e viaxes Do corpo llas foron Facendo largarse, De xeito que, cando Os dous procatarse Poideron, non tiñan, Con que se abrigaren Do frio, unha pruma Pequena nin grande; Pro estónceas lograron, De dous tribunales, Senténcea que dixo, Por boca dos graves E doutos xüeces, "Que entrambos iguales Razós alegaban, Que-o preito era en valde." E os galos quedaron Rabeando y-en carnes.    O mesmo que os galos, Conozo preiteantes Que, ô fin da disputa, Deixaron, cal gaxes Do oficio, entre as garras Dos listos curiales, Seus bes, si é que os tiñan, [p. 75] E o máis que Iles cadre, Por unha senténcea Ganar que os decrare Con dreitos, e os deixe Sin mesa e sin traxe.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega