[p. 86]
Unha maniobra falsa ou mal levada,
Unha racha de vento inesperada,
¿Quén sabe?, o caso foi que, naufragando
A barca en que pescaban
Tres homes que da praia lonxe estaban,
Co-a quilla ô sol quedou, a volta dando.
Un dos tres, que marino nunca fora,
E que en sel-o quizais non pensaría,
¡Quén lle dixera, entón, que afogaría
Ó minuto de estar da barca fora!
Outro, que non coidou que socedera
Cousa tal, e a nadar non deprendera,
Unha hora loitou, mais xa cansado,
Como o seu compañeiro,
A pesar que, anque pouco, mariñeiro
Era, tamén morreu logo afogado.
Dando, no mar, ôs outros cruz e raia,
Seis horas, a espiréncea aproveitando,
O terceiro sostívose loitando,
E anque canso, chegou ô fin â praia.
Con tenpo prepararse non é malo,
Despois quizais e tarde pra pensalo
|