BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 18]    Co-a laia de casarse pra Xaneiro Mercou Xan unha capa y-un sombreiro. E como compañeira Escolleita non tiña, ben gardadas Ambas prendas deixou, acepilladas. En arcaz de manífica madeira, Feito, como alí dín, moi â concencia Por maiestro que tiña fama e cencia.    lmposibre era o roubo: a ensambradura Era de man de amigo, E a millor fechadura Tiña que se atopara en todo Vigo; Mais cando xa escollida A compañeira para toda a vida Quixo sacar as prendas que gardara, Alcontrouse... ¡que a couce ll-as picara! Que non valen as chaves e candados, Si na casa os ladrós temos gardados.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega